Really? Yes he is your brother...

Vijfenzeventigste

75. Pov Juul

'Mevrouw van Breemen?' Ik kijk naar de deuropening en daar staat een man in een doktersjas, hij zal waarschijnlijk ook wel dokter zijn. Na gisteravond heb ik besloten om toch naar een dokter te gaan. Senne en Liam zijn met me mee. Ja, ik had misschien Niall mee moeten vragen maar ik kon het gewoon niet opbrengen. Liam is meer mee voor Senne dan voor mij. We staan op en lopen mee, ja ik check nog steeds eerst de kamer. Hij zou er maar zijn. Wie is hij? Dat leg ik nog wel eens uit, niet nu. 'Gaat u zitten.' Zegt de man en hij stelt zich voor als Dave Note. 'Ik begrijp dat u al eerder bij een collega bent geweest maar dat dat niet goed ging?' Vraagt Dave. We knikken. 'Meneer, ik heb u aan de telefoon gesproken over het weg gaan.' Zegt Liam en meteen schiet het gezicht van Dave van water naar vuur. 'Aha, u bent hier voor het lichamelijke onderzoek.' Ik krijg het er warm van. 'Dan mag u hier even komen liggen.'Dave wijst een bed aan met zo'n keukenrol erop, je snapt wel wat ik bedoel. Ik heb knikkende knieën maar sta op en ga op het bed zitten. 'Liggen.' Zegt Dave. Ik laat me langzaam achterover vallen. Liam en Senne zitten nog steeds op de stoelen. 'Ik begin bovenaan.' Zegt die en drukt op mijn slapen. 'Als je pijn hebt moet je het zeggen.' Zegt Dave en ik knik. Mentale pijn? Check. Hij gaat naar mijn voorhoofd en begint al meteen: 'Dat moet gehecht worden.' Hij heeft het over de snee in mijn linkerwenkbrauw. Neus, wangen, mond, oren, keel. 'AUW!' Hij laat meteen los en ik sta binnen in 1 seconde naast het bed met mijn handen op mijn keel. 'Juul, rustig aan.' Zegt Liam die naast me komt staan. Hij pakt mijn handen vast waardoor ik mijn keel los laat. 'Meneer, u kunt haar keel overslaan.' Zegt Liam op een toon waar je niet tegen in gaat. Hij knikt en gaat verder, staand. 'Wil je even je shirt uit doen?' Vraagt Dave. Ik kijk Liam aan die een rustgevende blik geeft. Ik doe voorzichtig mijn shirt uit en kijk zelf niet eens. Er is meer stuk dan heel. Dave komt achter me staan en doet de bandjes van mijn bh naar beneden. Liam merkt het en komt tegen me aan staan. Hij drukt op bepaalde punten en ik verrek echt van de pijn. Hij gaat mijn ruggengraat af, komt onder bij mijn rug aan en ik weet dat daar een snee zit. 'Dat moet zeer waarschijnlijk ook onderzocht worden. Is er niet iets meer gebeurt dan van de scooter gevallen?' Vraagt Dave en iedereen is stil. 'Gaat u maar verder.' Zegt Liam. Ik sta nog steeds tegen heb aan terwijl die mijn armen controleert. Liam zet weer een stap achteruit waardoor ik bijna mijn evenwicht verlies. Dave komt voor me staan en ik kijk de andere kant op. 'Wilt u toch nog even gaan liggen?' Zonder maar ook iets te zeggen ga ik liggen, laat het over zijn, asjeblieft. Hij klopt op mijn buik op verschillende plaatsen. 'Wil je alleen nog even je broek uit doen?' Weer zonder iets te zeggen schuif ik mijn broek naar beneden. Liam pakt mijn hand vast. Bij mijn knieën aangekomen zegt Dave: 'Ik heb het gezien alleen nog even je ondergoed uit.' Ik kijk hem aan en schud hevig mijn hoofd. 'Echt niet.' Zeg ik. 'Juul, asjeblieft.' Zegt Liam. Weer schud ik hevig mijn hoofd. Ik trek mijn hand los, mijn broek omhoog en doe mijn shirt aan. 'Nee.' Zeg ik en ga naast Senne zitten. 'Oke dan maar.' Zegt Dave en gaat tegenover ons zitten. 'Ik denk dat je wel begrijpt dat je wenkbrauw en rug gehecht moeten worden, je bent vooral beurs en kan er ook nog wel een paar weken last van houden. Voor de rest wil ik toch een echo maken van je lever. Ik ben bang dat die goed is aangetast door die snee achter op je rug. Daar is wel een operatie voor nodig. Het liefst vandaag nog, mochten er inwendige bloedingen zijn dat die meteen kunnen worden behandeld.' 'Laat me even bellen met haar broer en ouders.' Zegt Liam en hij verlaat de kamer. Er is een stilte. Overal zijn boeken en mensen, naja goed poppen van mensen alleen dan misschien ze en been of arm en dan kun je zien wat voor spieren er lopen. 'Juul.' Zegt Senne. Ik kijk haar aan, ze wijst naar de deuropening. Liam en Niall staan daar. 'De operatie gaat vandaag nog gebeuren.' Zegt Niall. Nee, nee, nee, nee, nee. Er is maar 1 uitgang ik ren erheen maar 2 armen komen om me heen, oh laat het stoppen. Ik begin te gillen. 'Laat me los!' Gil ik hard. 'Juul, doe even rustig. Het is voor je eigen gezondheid en ze laten je niet gaan met het vliegtuig in deze conditie.' Zegt Niall. 'Ik bel even voor een spoedoperatie.' Zegt Dave. Het zijn Liam zijn armen. 'Liam! Laat me los, asjeblieft.' Probeer ik maar zonder succes. 'U kunt haar meenemen naar achteren.' Zegt Dave die voorop loopt. Weer probeer ik me uit alle macht los te trekken, ja nee. Je weet al of dat lukt ja of nee.

'Hier kunt u wachten tot ze klaar is voor de operatie. Daar ligt een setje kleding met kleren die bedoeld zijn voor de operatie maar die kunnen wij ook zelf wisselen als ze eenmaal onder zeil is.' Zegt Dave en sluit daarmee de deur. Liam laat me los en meteen ren ik naar de deur. Tevergeefs, de deur gaat open en daar staat Louis. Ik zet van schrik een paar passen naar achter en val op het bed naast Senne. 'Juul, gedraag je even.' Zegt ze zacht en kijkt me strak aan. 'Denk aan ons plan, checken, vliegen, achter laten, opbouwen.'