Really? Yes he is your brother...

Tweeëntwintigste

22. Pov Juul

'Juul, Juul!' Ik open mijn ogen en kijk recht in Manouk haar ogen. 'Zullen we door het vliegtuig rennen?' 'Vliegtuig? Je bedoeld vliegveld?' Vraag ik slaperig en ze knikt. 'Hoelaat is het?' 'Half 4.' 'Jezus, Nouk! Waarom slaap je niet zoals ieder anders mens?' 'Ga je nou mee?' 'Ja, ik ga mee wacht even schoenen aan trekken.' Zeg ik en sta op. Het enige wat ik aan heb is ondergoed en een veels te groot t-shirt. Ik pak nog snel mijn mobiel fack vergeten op te laden, nog maar 3 procent. Naja zal wel. We kijken eerst of er niemand op onze gang, beter. We zijn alone. Vind je het gek om half 4 's nachts. We rennen de gangen op en dan de deur op. We zijn op het vliegveld. Maar dan leeg, wat is het eigenlijk groot hiero. 'Juul, hollen er is daar iemand.' Zegt Manouk en voor ik het weet rennen we, niet wetende waarheen maar we rennen. 'Kom hierheen.' Zegt Nouk en rent een deur in, willekeurig. Denk ik. De ruimte is donker. Ik denk dat we in een kast zitten. 'Nee, er waren hier echt 2 personen!' Horen we door de deur heen. Manouk pakt d'r mobiel en doet de zaklamp aan. 'Ouwe, kom. Daar is nog een deur.' Zegt en we lopen langs heel veel koffers een deur in. We staan in een koude ruimte met koffers. 'We blijven hier wel even tot we niks meer horen.' Grinnikt Manouk. We lopen door de ruimte en vinden echt allerlei koffers.

'Nouk!' Gil ik als ik voel dat we bewegen. 'Wat gebeurt er?' Roept Manouk in paniek. 'Geen idee!' Schreeuw ik en val op de grond. 'Godver!' Roep ik. 'Wat is er?' 'Ik viel.' Roep ik weer. 'We rijden.' Constateert Manouk. Ik geef een gil. 'Manouk, we zitten in een vliegtuig.' 'Fack, Juul. Nee wat moeten we nu doen?' 'Weet ik veel, dit was jou idee!' Gil ik en probeer me ergens aan vast te houden. 'I know, maar red ons hier nou uit. Ik breng ons altijd in de problemen en jij brengt ons er altijd uit.' 'Oke oke, adem in, adem uit. We zitten in een vliegtuig. Hoe zijn we erin gekomen? Zo komen we er ook weer uit.' Zeg ik hardop. 'Kom we gaan zoeken naar die deur. Ik sta op en wankel heen en weer.

Finally bij de deur probeer ik de klink naar beneden te duwen maar er is geen beweging in te krijgen. 'Nouk, probeer jij eens.' Zeg ik en zet voorzichtig een stap opzij. Manouk trekt met alle kracht die ze heeft zonder succes. 'Fack.' Mompel ik. Dan begint Manouk knetterhard te gillen. Ik doe nog geen 2 seconde later mee.

Na 5 minuten gillen geven we het op en ploffen neer langs de wand. 'Straks komen we uit in Noord-Korea en dan?' Vraag ik. 'Worden we afgeslacht of worden een hoer en dan verdienen we geld en kunnen we de jongens bellen en dan komen ze ons ophalen.' Zegt Manouk. 'Nee, Nouk, ik heb m'n mobiel bij me maar die heeft nog maar 3 procent maar dan kan ik nog wel bellen.' Zeg ik en pak mijn mobiel uit m'n bh. Ik toets meteen het nummer van Niall in. (Gesprek Niall = N, Juul = J.)

N, Juul waarom bel je? We zitten tegenover je.

J, Niall, please we zitten in een vliegtuig en het is donker en ik heb nog maar 3%.

N, Juul ontzettend leuk maar het is 4 uur, dan zit je nog niet in vliegtuig, mag ik nu verder slapen?

J, Nee! Niall, echt waar ga maar kijken we zijn er niet.

N, Juul ik ben echt heel moe ik zie je wel over 3 uurtjes, slaaplekker.

(Einde gesprek.)

'Hij gelooft ons niet.' 'Bel Liam dan, die gelooft je wel.' Zegt Manouk en ik knik.

(Gesprek tussen Liam = L, Juul = J.)

L, Juul, je belde Niall net ook al.

J, I know maar die gelooft niet dat we in een vliegtuig zitten en jij moet ons geloven want anders gaan we zo vliegen naar ik weet niet waar.

L, Dus als ik nu naar jullie kamer ga dan is daar niemand?

J, Correct.

L, Okee okee ik ga wel even kijken.

-Stilte-

L, Jezus Juul, waar ben je?

J, Weten we niet maar kom ons asjeblieft helpen.

(Einde gesprek)

'Nee nee nee, m'n batterij is leeg.' Roep ik gefrustreerd.

'Maar geloofde die je?' Vraagt Manouk. Ik knik. 'Dan moeten we gewoon maar afwachten.' Zegt Nouk. 'Sinds wanneer ben jij zo volwassen geworden?' Vraag ik en grinnik. 'Naja als we ergens heen vliegen dan graag ergens waar het hele jaar zon is er over knappe jongens.' Voeg ik eraan toe.

Dan gaat er opeens een alarm af, wat the fack is happening. 'Juul? Is dit goed of slecht?' Vraagt Manouk. 'Ik heb echt geen idee maar als we nou eens gaan schreeuwen dat ze ons dan misschien wel horen?' Manouk zegt niets maar begint meteen te schreeuwen. Ik schreeuw mee en na een half minuut denk ik houd het geschreeuw op. 'Hoor je al wat?' Vraag Manouk. 'Nee, jij wel?' 'Noop.' Er valt een stilte, ondertussen lijkt het alsof we stil staan. 'Staan we stil?' Vraag ik en probeer Nouk in het donker aan te kijken. 'Ik voel niet meer wat we net voelde, ik hoop maar dat we stil staan.' Zegt ze en ik zie nog steeds niets. 'Juul! Manouk!' Horen we. 'Wie is dat?' Vraagt Manouk. 'Maakt het uit? Schreeuwen.' Zeg ik en begin te schreeuwen. 'Ja!! Hierzo, in een kamer met een deur!' 'Dude, serieus? Of course hoe kom je anders in een kamer zonder deur?' 'Nouk, hou op en help met schreeuwen.' We schreeuwen samen.

Opeens val ik naar achter een stuk naar beneden en beland op m'n misvormde kont. Ik geef een gil. 'Juul! Alles oke?' Vraagt een stem, ik kijk omhoog. Liam. 'Ja, het gaat maar Manouk zit nog in het-' Ik kijk wat het is en inderdaad een vliegtuig. 'Vliegtuig.' Maak ik mijn zin af. 'Ja maar Manouk viel er niet uit, jij wel. Weet je zeker dat je oke bent?' Zegt Niall bij me neerhurkend. Ik knik en sta op. Misschien is m'n kont door deze val wel weer mooi gevormd geworden. Wie weet. 'Help Manouk er nou maar uit.' Zeg ik en veeg de zooi van m'n kont. Er komt een soort trap aan het vliegtuig waardoor Manouk heel charmant van de trap af kan. Ze rent naar me toe en geeft me een knuffel. Weer een avontuur beleefd. 'Juul, Manouk wat deden jullie daar in godsnaam?' Vraagt Niall.