Baekလည္းေက်ာင္းတစ္ခုလံုးအႏွံ႔လိုက္ရွာေသာ္လည္းကေလးရဲ႕အရိပ္အေယာင္ေတာင္မေတြ႕..ကေလးဘယ္ေရာက္သြားတာပါလိမ့္~စိတ္ပူလိုက္တာကြာ~
ကေလးကိုphဆက္ေတာ့လည္းphမကိုင္ကေလးရဲ႕အိမ္ကိုသြားမယ္ဆိုေတာ့လည္းအိမ္မသိ..အဲ့လိုနဲ႔လိုက္ရွာေနေပမယ့္အခုထိမေတြ႕ေသးေက်ာင္းေတာင္ဆင္းေနၿပီ~
ေက်ာင္းဆင္းျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္က်ေတာ္ရဲ႕ျပစ္ဒဏ္ကိစၥေျဖရွင္းရဦးမယ္ေလ~~သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရင္လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြသြားယူၿပီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းလံုးကိုသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေနေသာ္လည္းစိတ္ကသူ႔ကေလးေလးဆီမွာ~
ကေလးရယ္..ကိုယ့္ရင္ဘတ္ေတြပူေလာင္ေနၿပီ..Baekေတြးရင္မ်က္ရည္ပင္ဝဲလာတဲ့အထိသူ႔ကေလးကိုသူစိတ္ပူေနၿပီ~~
သန္႔ရွင္းေရးျမနိျမန္လုပ္ၿပီးအရူယတစ္ေယာက္ကုိကေလးကိုလိုက္ရွာလိုက္ေသးတာ..ေနာက္ဆံုးညေရာက္တဲ့အထိမေတြ႕တာမို႔အိမမကိုသာျပန္ရေတာ့သည္ေလ~~ေျခလွမ္းေတြကလည္းေလးပင္ၿပီးစိတ္ေတြလည္းေလးေနတယ္~~
အိမ္ေရာက္ေတာ့~~
"သား~"
"က်ေတာ္နားေတာ့မယ္..."
သူ႔အေမနဲ႔လည္းစကားေျပာခ်င္စိတ္မရွိတာမို႔သူ႔အခန္းထဲသူဝင္ၿပီးသာကေလးကိုmessengeေတြထိုင္ပို႔ေနမိေတာ့တယ္~ကေလးကိုသူေတြ႕ခ်င္တယ္...
"ကေလးေရကိုယ့္phကိုကုိင္ပါကြာ"
"ကေလးဘယ္ေရာက္ေနတာလဲကြာ"
"ကေလးငိုေနတာလား.."
"ကိုယ္အရမ္းစိတ္ပူေနၿပီ"
"အိမ္ေရာေကာင္းေကာင္းျပန္ေရာက္ရဲ႕လား"
"ကေလးရယ္...ကိုယ့္ကိုreplyေလးျပန္ပါဦး"
စသျဖင့္messengeေပါင္းမ်ားစြာပို႔ေသာ္လည္းphဆက္ဖို႔ေနေနသာသာreplyေတာင္မျပန္တဲ့phေလးကိုၾကည့္ကာBaekရဲ႕မ်က္ရည္ေတြစီးက်လာရျပန္ၿပီ~~
ဒီေန႔ဟာခ်စ္ရသူႏွစ္ေယာက္အတြက္အိပ္မက္ဆိုးလိုေန႔တစ္ေန႔ပင္~~
မနက္ေရာက္ေတာ့လည္းကေလးေက်ာင္းမွာေရာက္ေနေလာက္တယ္ဆိုတဲ့အေတြးေလးနဲ႔ေက်ာင္းသို႔အေျပးေလးသြားမိေသာ္လည္းကေလးေက်ာင္းမတက္ဘူးတဲ့ေလ~~
