Bell rings~~
Bellတီးသံၾကားၾကားခ်င္းေျပးထြက္သြားတဲ့ေက်ာင္းသားေတြ~~ျမန္လိုက္ၾကတာ..အတန္းထဲမွာကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူဘဲက်န္ေတာ့တယ္...
ကၽြန္ေတာ့္ကေလးဘာေတြရွာေနတာလဲမသိဘူးကုန္းကုန္ကကြကြနဲ႔~ပါးစပ္ကလည္းပြစိပြစိနဲ႔ေျပာဆိုေနေသး~~
"ကေလးဘာေတြရွာေနတာလဲ..ဘာေပ်ာက္လို႔လဲ~"
"က်ေတာ့္noonaေပးထားတဲ့ေဘာပင္ေလး..ေပ်ာက္သြားၿပီ..ဟင့္...."
ေဟာ..ငိုျပန္ၿပီ..ေတာ္ေတာ္စိတ္ႏုတဲ့ကေလးပါဆို~~မ်က္ရည္ကလည္းလြယ္လိုက္တာခ်က္ခ်င္းကိုထြက္က်လာတာ~~
"ကဲပါကေလးရယ္~ကိုယ္ဝိုင္းရွာေပးမယ္ေနာ္..ဘယ္နားမွာေပ်ာက္တာလဲကေလး"
"မသိဘူး"
"ဘယ္မွာေပ်ာက္မွန္းမသိဘဲဘယ္လိုရွာမလဲကြ"
"ဟာဗ်ာ..ဘယ္မွာေပ်ာက္မွန္းသိမွေတာ့ခင္ဗ်ားကိုရွာခိုင္းစရာေတာင္မလိုဘူးရွင္းလား..ကုိယ့္ဘာသာဘဲရွာေတာ့မွာေပါ့...ဘာလဲမရွာေပးခ်င္လို႔လား"
"ေတြ႕လား..ရန္စကားကစလာၿပီ"
"ခင္ဗ်ားမရွာေပးခ်င္လည္းရတယ္..သြားျပန္ေတာ့..ကိုယ့္ဘာသာရွာမယ္.အသံုးမက်ဘူး"
အယ္~~သူေျပာမွကၽြန္ေတာ္လည္း
အသံုးမက်သူလံုးလံုးျဖစ္သြားၿပီ~~
"မဟုတ္ရပါဘူးကြာ..ကဲေျပာေဘာပင္ပံုစံ"
"အျပာႏုေရာင္ေလးထိပ္ေလးမွာေရႊေရာင္ေလးနဲ႔..က်ေတာ္နဲ႔noonaေတြတြဲရိုက္ထားတဲ့ပံု ကိုေသာ့ခ်ိတ္ပံုေလးခ်ိတ္ထားတာဗ်"
"ခဏေစာင့္...ကိုယ္ရွာေပးမယ္ေနာ္"
"အဲ့တာေၾကာင့္ခင္ဖို႔ေကာင္းတာ ခင္ဗ်ားႀကီးက"
"အေျပာေလးေတြက.. အင္းပါ ကေလးရယ္...Byun baekhyunတို႔ေခါင္းေတာက္ေအာင္ရွာေပေတာ့ဘဲ"
ခံုေအာက္ေတြေရာခံုေပၚေတြေရာအခန္းထဲေရာအခန္းျပင္ေရာသူသြားတဲ့ေနရာေတြေရာလိုက္ရွာတာတစ္ေနရာမွမေတြ႕..ရွာလြန္းအားႀကီးလို႔ေခၽြးေတြလည္းထြက္ေနၿပီ..တစ္ကိုယ္လံုးလည္းညစ္ပတ္ေနၿပီ..ဟိုႏႈိက္ဒီႏႈိက္နဲ႔ရွာေနရတာကိုးးး~~
