"ah~~ah~~"
"Wae?ကေလး"
"Waeတဲ့ေမးရက္ေသးတယ္ေနာ္.."
"ကိုယ့္ကေလးဘယ္နားနာလို႔လဲ"
"ျဗဲလူဆိုးႀကီး..လုပ္တုန္းကလုပ္ၿပီးမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ္.ေတာ္ၿပီ"
တကယ္ေပါ့Baekသိတာေပါ့သူ႔ကေလးေအာက္ပိုင္းကနာေနတာဆိုတာသိလို႔ဘဲကေလးႏိုးရင္တိုက္ဖို႔Pain killerေတာင္အဆင္သင့္..အာ့ကုိဒီကေလးကအခုမွႏိုးလာၿပီးအာျပဲနဲ႔ထငိုတာ..
စိတ္ေကာက္ၿပီးထသြားဖို႔လုပ္တဲ့ကေလးကုိက်ေတာ္ေနာက္ကေနဖက္လိုက္ၿပီးအိပ္ယာေပၚျပန္ထိုင္ခိုင္းကာ..
"ကုိယ္ကမသိဘဲေနမလားကေလးေပါက္ရဲ႕"
"ဟြန္႔သိရက္သားနဲ႔စားၿပီးနားမလည္လုပ္တာေပါ့.."
မ်က္ေစာင္းတစ္ေတာင္ေလာက္ထိုးၿပီးေျပာေသာကေလးေလးေၾကာင့္Baekမ်က္ႏွာေပၚအျပံဳးေတြက်ေရာက္လာျပန္ေရာ..
"ကေလးေပါက္ရယ္..ဘာေတြေလၽွာက္ေျပာ..ကုိယ္ကသိလို႔ေတာင္အေစာၿကီးထၿပီးကေလးအတြက္ဆန္ျပဳတ္လုပ္ေနတာ..ၿပီးေတာ့Pain killerပါျပင္ဆင္ထားတယ္"
*wink*
မ်က္လံုးမွိတ္ျပတဲ့Baekေၾကာင့္Yeolတစ္ေယာက္ရင္ေတြတလွပ္လွပ္..
"ဟြန္႔..ရုတ္ရုတ္ေတာ့လာမလုပ္နဲ႔..ျပန္ထြက္သြာူလိုက္မွာေနာ္.."
Yeolကစၿပီးေျပာလိုက္တယ္ဆိုေပမယ့္Yeolထြက္သြားတုန္းကBaekဘယ္ေလာက္ခံစားခဲ့ရသလဲBaekကအသိဆံုးမို႔လို႔မ်က္ႏွာခ်က္ခ်င္းတည္သြားကာ..
"ကေလးအဲ့ထြက္သြားမယ္ဆိုတဲ့စကားကုိလြယ္လြယ္မေျပာရင္ကိုယ္သိပ္ေပ်ာ္မိမွာဘဲ..ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ခံစားခဲ့ရလဲသိလား..ကိုယ္လက္ပါမိလို႔ကေလးထြက္သြားတာဆိုၿပီးကိုယ့္ကုိယ္ကုိသတ္ေသဖို႔ေတာင္ႀကိဳးစားဖူးခဲ့တာကေလးသိခဲ့လား..ကိုယ့္ကုိစကားေတြနဲ႔မႏွိပ္စက္ပါနဲ႔ကြာ"
မ်က္ရည္ေတြတလေဟာစီးက်ကာအခန္းထဲကထြက္သြားေသာBaekကုိၾကည့္ၿပီးYeolတစ္ေယာက္သူမွားသြားမွန္းသိလိုက္ရၿပီးျမန္ျမန္ေရမိုးခ်ိဳးကာလူႀကီးရွိရာထမင္းဝိုင္းသို႔~
"လူႀကီး"
".........."
"ဒီေန႔အလုပ္မရွိဘူးလား"
