Every Moment

Chapter 4

Helena's PoV:

It was just like the normal days. I'd wake up my with my parents far away from us and I would be greeted by my younger brother in kitchen busy cooking.

Umupo ako sa upuan at isunubsob ang ulo ko sa mesa. Walang klase ngayon.

"Ang aga mo atang nagising ate." Nanatili nalang akong tahimik.

There was silence between us and it was better. Sa ngayong umaga ayaw kong may maingay. I have been tortured by the non-stop talking mouth of Liam and I need to take a break.

I stood up. "I'm going out." Sabi ko at dumeretso sa taas papunta sa kwarto.

Nagpalit ako at kumuha ng libro.
Bumababa na ako at dumeretso sa pinto. "Aalis na ako." Sabi ko at tuluyan nang binuksan ang pinto at lumabas.

†★†★†★†★†★†★

Nakarating ako sa park and buti nalang ay hindi madami ang tao.

I looked for the most quite place I could find and thank God I did.

Umupo ako sa sahig at isinandal ang likod ko sa puno. This spot was actually nice. Quite, Nice air and shade. It was nice.

Bahagya akong napa buntong hininga at binuksan ko ang aking libro.

Dalawang araw kong di pinagpatuloy ang binabasa kong to and I was still half way through.

Maya-maya, "A Walk To Remember?" Tumingala ako at tinignan kung saan nanggaling yung boses......and look who's here...LIAM.. yey!😒

Tinignan ko lamang siya at ipinag patuloy ang pagbabasa.

"Akala ko hindi mo hilig ang mga libro. I mean yeah! It's every teenage story clichés na ang mga tahimik eh mahilig magbasa but I thought you were like the gangster type." Then he chuckled.

"Well, kasi naman, no offense okay, um gusto ko lang sana sabihin sayo. um you know, you're cold, you don't look like wanting to be on a group or something and you're always with a frown." Pagpapatuloy niya.

What the hell does he care about my life!? Kala mo naman anghel na nagbantay sakin mula noong pagkabata ko! Hindi tuloy ako makaconcentrate sa pagbabasa.

Isa pa, isang isa pa na magsasalita siya hindi ko na mapipigilan sarili ko.

"Pero okay lang naman yun eh..since cute--" Malakasan kong isinara ang linrong binabasa ko at tinignan siya ng masama.

If eyes can kill, I already killed him now.

"I came hear to read not CHAT with someone like you...kaya kung pwede ba umalis ka nalang! Hindi mo naman alam magsara ng bibig eh." Pagpipigil ko pa sa sarili ko.

Mukhang nagulat siya sa sinabi ko pero ang ikinagulat ko ay nagawa niya paring ngumiti. Tumango lang siya at lumayo.

I sighed in relief at ipinagpatuloy ang pagbabasa. I thought tapos na, akala ko mapayapa na pero hindi eh!!!

May lumapit saakin na mga lalaki. "Hi miss..." Hindi ko nalang pinansin. Ayaw kong ipakita kung papaano ako magalit. Nakakasira ng araw.

"Miss, ano pwede po bang pakuha ng number niyo?" ANG LANDI MO!! dun ka nga!

Bakit ba ganto ang buhay ko. I just hate it.

Magsasalita na sana ulit ang lalaki at susungbat na sana ako pero naunahan ako.

"Hon? Sino ang mga yan? Ginugulo ka ba?? Tara na wala na silang mapapala dito." Hinila niya ako papaalis.

I was shocked. Ano yun? I was pulled back to reality by the warmness I feel in my hand. Doon ko nalang naalala na hawak pala ni Liam ang kamay ko.

"What the--bitaw!" Sigaw ko. Mukhang nagulat siya doon kaya binitawan niya yung kamay ko. Ang masaklap non ay nakatapat kami sa my lake.

Nadulas ako at talagang mahuhulog na sa lake, pero nakawakan niya ulit ang kamay ko bago ako maderetso sa tubig.

Akala ko talaga di na ako madederetso, pero maya-maya, nang itatapak ko sana ang isa kong paa sa floor, nadulas nanaman ako.

Lumaki ang mata ko at kita ko din ang paglaki ng mata niya. Nahulog kaming dalawa sa lake. Iniangat ko ang ulo ko at at nakita ko din siyang basa.

Buti nalang hindi marami ang tao sa oras na 'to. Lumangoy kami hanggang nakaabot kami sa lupa. Tumaas siya at tumalon ng kauti para ata lumabas ang tubig.

Maya-maya ay itinapat niya ang kamay niya saakin I guess his offering his help.

I gave him a blank expression at tumaas mag-isa. He took his hand back with a smile.

"Um..tara bili nalang tayo ng damit." Sabi nito. Tumango nalang ako. I had no choice. Kasi medyo malayo ang bahay namin dito sa park.

Naglakad kaming basang basa at halos lahat ng taong dadaan sa harap namin ay nagtatakang napapatingin saamin.

Nakaabot kami sa pinaka malapit na clothing store.
Pero ang masaklap, ang binebentang damit dito, couple clothes at ang susunod na pinaka malapit na clothing store eh 1 hour 30 minutes ang lilipas pag lalakarin.

I sighed kasi no choice kami. We entered the store at naghanap ako ng pinakamurang damit.
P*ta! ang mamahal 500 pesos toh ah! Wala ako sa budget! 200 lang dala ko!

Tumingin tingin pa ako at wala talaga. Noong mauubusan sana ako ng pag asa ay nakahanap din ako ng shirt at pantalon! 199 lahat.

Kinuha ko agad yoon at pumunta ng counter. Inilapag ko dun yung damit sa side ko naman may naglapag ng kaparehong kaparehong damit na binili ko.

Tinignan ko si Liam at tumingin din siya saakin. napakamot siya ng batok. "Wala din ako sa budget, Hindi ko kasi akalain na bibili pala ako ng damit." Sabi niya at nagpakita ng maliit na ngiti. I sighed once again. I had no choice. Ako naman ang may kasalan kung bakit kami basa ngayun.

Kinuha ko yung pera ko at ibinayad ko. Pagkatapos ng pagbayad dumeretso ako sa fitting room at isinuot ang damit na binili ko.

Paglabas ko ng fitting room nakita kong nakatayo doon si Liam. I sighed nang nakita ko yung t-shirt niya.

Saakin may nakasulat na He's mine tapos may arrow na nakaturo sa I guess kay He.....tapos sakanya naman ang nakasulat, She's mine.

Lumabas kami ng store and wow! Biglang dumami ang tao...nice timing😒😒

Naglakad nalang ako ng mas mabilis kaysa sakanya.
Ilang beses niya akong tinatawag pero pinapabayaan ko siya. This is so humiliating. Tumapat siya saakin na naglakad and gosh I hate this shirt!!!

Kahit ayaw ko ay nasundan niya ako hanggang bahay, ewan ko nga kung bakit eh basta I'm pissed.

Malapit na kami ng harangan niya ako ng dinadaanan. Nagsalubong ang kilay ako ang sama ng tingin ko sa kanya.

"Ano bang problema mo?" Naasar kong tanong. "Kanina pa kita tinatawag pero wala eh ayaw mo talaga akong pansinin." Sabi niya.

Tinignan ko lang siya ng masama. He sighed but his smile did not disappear. Tumayo siya ng maayos at may inabot saakin.

Tinignan ko to at nakita ko yung libro ko. Dahan dahan kong inabot ying libro. Kinuha ko ito at tumingin sa kanya.

Ngumiti siya saakin. "Your welcome. Bye." Sabi nito at umalis.

Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa nawala sya sa paningin ko.

______--

Hi guys sorry po! ang tagal kng di nag update! kasi po busy po ako christmas and new year with my family tapos po malapit na yung exam namin kaya po medyo ipit tong pag update ko...so pls bare with me po! thanks po☺