Thorns And Roses

Kabanata 1

Kabanata 1

A happy song is playing. Laughters and tickles. We sang, pulos tawanan at asaran ang naririnig ko.

I was really happy, tanging ang mabilis na pagkabog ng puso ko sa saya ang nararamdaman ko. This is probably one of the best nights of my life! Kasama ko sila, nabuo kami...

"Princess..." a voice said. My forehead creased. I tried looking around but everything is blurred. May mga tao sa paligid ko pero hindi ko sila maaninag, habang tumatagal ay nawawala na sila sa paningin ko.

"Watch out!" my heart stopped. Sa muling pagharap ko ay isang napakalakas na sigaw ang kumawala sa bibig ko nang makita ang isang paparating na truck.

The car moved, animo'y paikot-ikot ito sa daan at halos mabingi ako sa sigaw.

Everything stopped, animo'y ang hangin ay tumigil sa ere. Natahimik ang paligid. My eyes widened, trying to grasp for something but everything moved again at isang malakas na kalabog at ang paghampas ng ulo ko sa salamin ng sasakyan ang naramdaman ko.

The moment I opened my eyes again, tanging langitngit ng bukas na pintuan ang naririnig ko. Sa paggalaw ko ay naramdaman ko ang pamamanhid ng katawan ko. I moved but felt the excruciating pain in my head.

I moved my eyes and gasped when I saw the people, unconscious, bathing with their own bloods. I tried looking at their faces pero malabo at nang maramdamang gumagalaw ang sasakyan ay napabaling ako at napasinghap nang makitang nakabukas ang pintuan sa side ko.

My heart started beating wildly, almost going out of my chest. Sa muling paggalaw ay tumagilid ang sasakyan at napasigaw ako nang makita ang bangin.

It was scary, like an abyss in the dark.

Napakapit ako sa upuan nang muli itong gumalaw. Isang maling galaw ay malalaglag ang sasakyan.

"H-help..." I cried, pilit kong inaabot ang mga walang malay na tao sa paligid ko at sa isang galaw pa ng sasakyan ay napasigaw ako nang malaglag ako.

I grasped the side of the car, nang sumulyap sa ilalim ay mas lalo akong nanginig sa takot. It was dark, sa sobrang lalim marahil nito ay mamatay ako.

The car moved again. I screamed and cried for help but suddenly, I felt numb, unti-unting umikot ang paningin ko at ang kapit ko ay unti-unting lumuluwang.

I fell, naramdaman ko ang pagbagsak ng katawan ko sa ere at kasabay nito ang pagkawala ng malay ko.

"Scira!" bigla akong napabangon. I am breathing hard, napahawak ako sa dibdib ko at sunod-sunod ang paghinga.

"Scira, nanaginip ka na naman, hija?" I stopped at napatingin sa salita. I saw the woman who took care of me.

"Nay..." mahinang tawag ko.

"Uminom ka muna..." tinanggap ko ang tubig na ibinigay niya at napahugot ng hininga.

That dream again. Why am I dreaming that?

"Ayon na naman ba ang napanaginipan mo?" aniya at kaagad akong tumango. I stared at her, halata ko ang concern sa mga mata niya habang nakatingin sa akin.

"Gusto mo bang magpa-check-up na tayo?" I shook my head. Napasulyap ako sa kamay ko at muling umiling.

"Ayos lang ako, Nay..." I smiled faintly.

Even if I want, we can't. Wala kaming pera, tumutulong lang kami sa pagsasaka kaya hindi ako pwedeng mag-demand. Ang kinikita ay kasya lang sa kinakain namin sa araw-araw.