GÜZ

9 EKİM PAZAR

Gözlerimi açtığımda,patronum tarafından 4 cevapsız arama olduğunu gördüm.Uyanır uyanmaz ,canımı sıkmasına izin vermek zorundaydım.İsteksiz bir şekilde numarayı çevirdim.Açtığında söyleyeceklerini az çok tahmin ediyordum,yanılmadım.

—Aylin,kaç gündür işe gelmiyorsun.Haber vermiyorsun.Sen çocuk oyuncağımı sandın bu işi?En kısa zamanda eşyalarını toplamaya gel.Kendinede yeni bir iş bulmaya başlasan iyi olur.
—Eşyalarımı almaya gelmiyeceğim.Çöpe atın gitsin.Kendinize yeni bir çalışan bulmaya başlasanız iyi olur.

Bu işe ihtiyacım vardı ama huysuz bir patronla daha fazla çalışmak istemiyordum.İsabetli oldu.Güzün hafif esintisi ,bana huzur veriyordu.Bu günü kendime ayıracaktım.Kafamı toparlamaya ve yalnız kalmaya ihtiyacım vardı.Kızlara ve üvey aileme telefonumu kapattığımı ,merak etmemeleri gerektiğini,biraz dolaşacağımı söylediğim bir mesaj attım.Mutfağımı girip kendimi iyi hissetmek için, özenle bir kek yapmaya koyuldum.Sırasıyla malzemeleri yerlerinden alıp,kaba döktüm ve karıştırdım. Hazır olduğunda küçük kek kalıplarına döküp,fırına attım.Yaklaşık 40 dakikaya hazır olurdu. Duşa girmeye karar verdim ,biraz rahatlamaya ihtiyacım olduğunu düşündüm. Çıktığımda,hızlıca üstümü giyindim.Saçlarımı kurutmayı da ihmal etmedim.Kek pişmiş fırında kapanmıştı. İki dilimi bir tabağa koydum.Bir yandan telefonumda geziniyor,bir yandan da kekimi yiyordum. Bu gün o kafeye gitmeyi ve biraz alışveriş yapmayı ve sonrasında malesef iş bakmaya başlamam gerekiyordu. Öz ailemin yaşadığını söyledikleri o duvarları dökük eve de tekrar gitmeye karar verdim. Ne kadar doğru bir karardı bilmiyorum ama gitmek istiyordum. Ne olacağını bilmesemde tekrar denemek istediğime emindim. Kendime ayırdığım ve kafamı toparlamaya karar verdiğim bu günü hayalalkırıklığıyla sonlandırmak istemiyordum. Odamdan boynuma sarmak için uzunca bir atkı aldım.Kapalı olmasına rağmen telefonumu da alıp çantama attım.Montumun önünü sonuna kadar kapattım ve evden ayrıldım.Arabada giderken, kısık sesli bir müzik açmayıda ihmal etmedim. Kafeye geldiğimde,nedenini anlamadığım bir şekilde gülümsedim .Yine oturduğum aynı masaya oturdum.Demir'de ordaydı.Ona doğru bakarken gülmüş olmalıyım ki oda bana bakınca güldü ve yanıma doğru geldi.
—Hoşgeldiniz, ne istersiniz?
—Her zamankinden
Diye bir cevap verdim.Acaba beni hatırlıyor mu? Diye iç geçirdim.
—Hemen limonatanızı getiriyorum.
İçimden bir çığlık koptu 'hatırlıyor'.Gülümsedim,oda gülümsedikten sonra limonatayı getirmek için gitti.

İlk görüşte aşık olur mu bilmem ama,ilk gülüşte aşık olunuyor.

Limonatayı getirdiğinde,
—Teşekkür ederim.İşiniz yoksa bir şey sorabilir miyim?
—Tabi ki buyrun.
—Maalesef ,huysuz patronum beni işten çıkardı .Yeni bir iş arıyorum .Buralarda bildiğiniz çalışan arayan bir iş yeri var mı?
—Hemen  yan dükkanda bir fotoğraf stüdyosu açılıyor.Camda bayan çalışan aradıkları yazıyordu.
—Gerçekten mi ?Çok teşekkür ederim.Bende fotoğrafçıda çalışıyordum. Eğer işe alınırsan artık her gün limonatanızı içmeye gelirim.
—Rica ederim .Umarın işe alınırsın.Her zaman bekleriz.

Hem güzel bir iş bulduğum için hemde Demirle ilk defa konuşabildiğim için keyfim yerindeydi.Limonatam bittiğinde kasaya ödeme yapıp yan dükkana yöneldim.Kapıyı itledim. Orta yaşlı bir adam bana doğru geldi.

—Buyrun hanımefendi iş başvurusu yapmaya mı geldiniz?
—Evet ,görüşmeye geldim.
—Buyrun odamda konuşalım.

Görüşmemizin sonunda işe alındığımı ve 3 gün sonra açılış olacağını söyledi.Açılış gününde de işe başlıyacaktım.Bu haberde beni mutlu etti.Günüm güzel geçiyordu.Yol üstündeki mağzalardan bir kaç parça kıyafette aldıktan sonra arabaya bindim.
Şimdi de o eve gidecektim.Bu gün her şey yolunda gitmişti.Ailem hakkında bir şeyler öğrenebileceğimi veya onları bulabileceğimi düşününce yola koyuldum .Vardığım zaman arabayı biraz uzağa park ettim . Taşlık yoldan yürümeye başladım .Yine aynı manzara karşımdaydı . Yıkık dökük bir ev. Yavaş adımlarla ilerledim.Çiçekler solmuştu.O güzel renk renk çiçekler solmuştu. Bir kaç adım daha attım. Evdeki perdeler sökülmüş, kapının önündeki ayakkabılar kaybolmuştu.Camdan içeri baktığımda bir tek eşya bile göremedim.Taşınmışlar mıydı? Gerçekten anlamakta güçlük çekiyordum. Neden? Defalarca cevabımı bulmak istesemde sonuç hüsran oldu.Eve gittim .Belki saatlerce ağladım.Öfkeme yenilip yıkıp döktüm heryeri.İsyan etmedim .Nedenini sorguladım kafamda ,cevap bulamadım.Ağlarken uyuyakalmışım.