Bulmuşken...

95 5 1
                                    

 İlk bölüm :) bu arada multimedyada Ada var. Bu bölüm çok kısa oldu farkındayım ama diğer bölümleri uzun yazacağım :) KEYİFLİ OKUMALAR...

 "Off olamaz yine mi?" Cici annem Nil beni çağırıyordu. Ne desem oyalansam. Bir şeyler uydurmam lazım. Oyalanmam lazım. Evet buldum!  "Giyiniyorum." "Çabuk olBir uyanamadın, şimdi de giyinmeni mi bekleyeceğim. Aptal şey. Hadi." Bu yapmacık ve ikiyüzlü kadından nefret ediyorum. Babamla evlendiğinde bana iyi davranıyordu. Karşılık göremeyince soğudu bana karşı. Bu halinden daha fazla nefret ediyorum. Neyse. "Nereye gideceğim?" ses gelmeyince gizlice aşağıya indim.

  Sessiz olmaya çalışıyordum. Bir kalın kaba erkek sesi duydum. Nil (cici annem) ile konuşuyordu. ''Senin dediğini yaptım paramı istiyorum yoksa öldürürüm.'' ''Tamam vereceğim fakat bana süre tanımalısın.'' ''Hayır sana yeterince zaman tanıdım. Kemal'i elde etmen için Sevgi'yi öldürdüm. Şimdi senin sıran!'' ''Hayır yapma. Dur. Vereceğim, bu olamaz.  Aaaaaa...'' Dayanamayarak çığlığı bastım. İnanamıyordum. Nil annemi öldürtmüştü. O sırada merdivenlerde oturuyor ve hıçkırıklsrımı tutamıyordum. Adama tekrar baktım, bana doğru geliyordu. Ona ''Katil, annemi sen öldürdün!!'' diye bağırdım ve odama kaçmaya başladım. Kapıyı kapatacakken adam ayağını koydu...

   ''Piyano dersin var çabuk ol seni sersem!'' diye bağıran üvey annemin sesiyle uyandım. Ne yani hepsi rüyamıydı? Tam da annemin katilini bulmuşken...

O YAZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin