how did this happen?

|46: Blood flows|

POV Dionne

Neen, ik kan hem niet neersteken.

Daar had ze de ballen niet voor. Verschijnen voor een rechter, de jeugdgevangenis?! Dat kon Dionne niet laten gebeuren.

Maar het is zelfverdediging.

De straf zou minder zijn. Of zou wegvallen.

Liever een straf dan dat de jongens en ik er aan gaan.

Ze had haar keuze gemaakt. Ze had bedacht wat te doen.
Ze was gedetermineerd om die klootzak achter de tralies te krijgen.

Om bij het mes te geraken, moest ze wel opstaan. Ze wist wat te doen.

'-en jij, excuses, jullie, hebben haar van mij-'

''Vertel me, Jake,' Dionnes stem was akelig koel. Haar handen lagen op haar schoot gevouwen en ze staarde in het niets voor zich uit, als een levenloze pop.
'Vertel me hoe je me gaat vermoorden.'

Ze moest hem puur in de verwarring brengen. Hij was slecht in het inschatten van een plan, in het inschatten van de dingen die door zijn beslissingen volgden.
Hij kende haar niet zo.
Hij was stil.

'Waar ga je mijn lichaam dumpen?'

Meer, meer. Ze moest hem gekker maken. Gekker en gekker, totdat zijn hoofd haar niet meer kon volgen.

'Wat ga je tegen mijn ouders zeggen?'

Nog meer. Ze was er bijna.
Hij gaat breken.

'Wat als je de cel levenslang invliegt?'

'GENOEG!' schreeuwde Jake het hele huis bij elkaar.
Zonder een kik te geven, keek Dionne hem scherp aan.

'Is het werkelijk waar genoeg, Jake?'

Er kwam haast stoom uit zijn oren van woede. Hij greep Dionne bij haar schouders en trok haar recht.
Shit, shit, dit was niet de bedoeling!

'Als je zo graag dood wilt, waarom regel ik het dan niet eens voor je?' grijnsde Jake zijn tanden bloot.

Hij plaatste het geweer tegen de zijkant van haar hoofd. Ze bibberde van angst, hopend dat Jeremy of Enzo haar zou helpen. Maar dat ging niet zo gemakkelijk. Als zij iets zouden doen, was Dionne misschien al neergeschoten.
En dan verloren ze alles.

Uitgerend uit opties besloot Dionne het ene te doen waarvan ze dacht dat ze het nooit zou doen.

Ze legde haar handen rond zijn gezicht en wreef met haar duimen op zijn wang.
'Ik hou nog steeds van je, lieverd,' fluisterde ze stil. Zijn blik verzachtte en hij deed zijn armen rond haar heupen en trok haar dichterbij.

Een seconde later zaten hun lippen op elkaar. Ondanks de vieze smaak van alcohol en God weet welke andere vuiligheden, ging ze door. Nog even.
Kom op, Dionne. Je kan het.

De plannen waren gewijzigd. Ze zou niet meer voor het mes gaan. Enzo zou hem wel kunnen pakken, maar zij ging voor iets anders.
Het geweer.

Het verliep heel snel.

Dionne maakte haar lippen los van hem en gaf hem een knietje in zijn gevoelige mannelijke geslachtsdelen. Hij kromp ineen, zij schopte hem tegen zijn hand. Het geweer vloog op de grond en Jeremy stond op om het te pakken. Ondertussen kroop Enzo op de grond om het mes onder de kast te pakken.

Een moment later werd Dionne hard op de zijkant van haar hoofd geslagen, waardoor ze naar achter wankelde. Jake besprong zowat Jeremy en ze raakten in een worsteling om het wapen.

'Stop!' riep Enzo.

Hij stond voor het paar op de grond en dreigde voor Jakes neus.
Deze deed zijn armen in de lucht.
Jeremy herstelde zich en wilde opstaan...

Dionne zag het aankomen.
'Let op!' waarschuwde ze hen.
Ze dacht snel.
Er moest hier ergens nog een baseballbat liggen. En een hockeystick. Waar waren die dingen in Gods naam gebleven?

En toen brak de hel opnieuw los.

In een moment van zwakte schopte Jake het mes uit Enzo's handen en wrikte hij het pistool uit Jeremy's handen, terwijl Dionne de baseballknuppel onder de sofa uit haalde.

Alles gebeurde in slow motion.

Beter ik dan zij.

Ze nam een sprong vooruit en Jake veerde recht.

Beter ik dan zij.

Jake vuurde een schot en Dionne sloeg met haar knuppel...

Beter ik dan zij...

Het laatste wat ze hoorde, was het geluid van aanstormende sirenes.