ÖLDÜREN TUTKU (+18)

Bölüm 10 "İntikam"

Öldüren Tutku 10.Bölüm - İntikam

Loş koridor yaşam kadar kısa, ölüm kadar uzundu. Bir korku filmi sahnesinden çıkmışcasına yerde sırt üstü yatmış korku dolu adam geri geri emekliyordu. Gözleri tek bir noktaya sabitlenmişti. Karşısındaki eli silahlı kadına.

Kadın peşmürde kanlı bir siyah güldü. Kırmızı dudaklarına kondurduğu intikam gülümsemesi acı acı parlıyordu. Gözleri dolu dolu, yaşam kırıntılarının son damlalarını taşırmaktaydı.

"Sana tek bir soru soracağım Vance."

Adam verdiği cevapla hayatta kalacaksa seve seve yanıtlardı. Hayatında ilk elinde silahla gördüğü bu kadını şimdi tanıyamıyordu. Her şeyi öğrendiği belliydi. Sadece onun tanıdığı Axelina, masum, şirketinde rutin çalışan, genç ve çılgın bir anneydi. Sadece bir anne....

Fakat bugün tüm gerçekler gün yüzüne çıkıyordu.

"Neden yaptın?" diye sordu kadın. Silahını bir an olsun bile eli titremeden sabit tutuyordu yerdeki çocukluk arkadaşına.

Vance gözleri hala ona kilitli tek elini öne uzatarak yavaşça yerden kalktı.
"Göstereceğim..."

Birlikte Vance'in yatak odasına gittiler. Çatı katının iki kanatlı kapısı açılır açılmaz duvarlar ve tavanlardaki resim ve fotoğraflar gözler önüne serildi. Axelina, sadece kendi suretinden ve vücudundan ibaret olan bu çizilmiş tabloları ve çekilmiş gizli ya haberli fotoğraflarda gözlerini gezdirirken elindeki silahında kontrollü farkındalığındaydı. Vance'in en ufak hareketinde delici bakışları adama döndü. Bu her şeyi açıklıyordu. Kadın acı bir tat almışcasına dudaklarını gerginleştirerek konuştu.

"Tüm bu yaptıkların, sırf... Sırf lanet olası sikik takıntın yüzünden miydi?"

"Takıntı değil. Aşk Axelina." Vance'in titremeden kurduğu tek cümlesiydi. Gururla söylemişti.

Axelina bu ifadeye nefretle yüz buruşturdu.
"Sen karşında aşkı bile bilmediğini sanan, aptal bir kadın görecek kadar zavallı ve aşkı bildiğini sanan ruhu çürük bir sefilsin!" Sözcükleri ağzından türükler saçarak savururken silahının ucu da oynamıştı. Ancak asla ıslakayacak biri değildi.

Kadının söyleyecekleri daha bitmemişti. Resimlerle dolu odada yine karşılıklı ileri-geri yürüme hareketi başladı.
"Hayatımda güvendiğim tek insandın. Geçmişimi bilen tek arkadaşım. Evimi, bir zamanlar tek ailem olan kızımın yanını açtığım, sevgimde yer verdiğim tek insandın sen. Bunları duymak sana nasıl hissettiriyor Vance?"

Vance iyice geri gitmekten sırtı duvara yaslanmıştı. Elleri aptalca omuz hizasında havadaydı.
"Kötü hissettiriyor." Fakat tek bir göz yaşı bile dökmeyecek gibi donuk bakıyordu. Belki de iyice aklını kaçırıyordu.
"Seni ne kadar çok sevdiğimi, aşık olduğumu, istediğimi bilemezsin. Yıllarca beni görmeyişin, kalbine sadece ben iyi gelecekken, beni kenara itişin dayanılmaz bir acıydı. Sen mutluluğu ancak bende bulabilirdin Axelina!"

Axelina dolan gözlerle, başı hafif yana eğimlenirken yüzünü acıyla buruşturdu. Silahı da başıyla aynı anda yatay bir pozisyona geldi.

"Beyninin içindeki mühürlenen o ihtimalleri nasıl bir kurşunla nasıl parçalara ayıracak olma düşüncesi benim en büyük tutkumken, gözlerinin çukurlarına sigara basmak isterken, bağırsaklarını burnundan çıkarmayı arzu ederken, benim gibi biri seninle nasıl mutlu olabilirdi Vance?"

Silahı adamın terli yanağına dayayıp yüzünü yan çevirmesini sağladı. Ancak adamın gözleri korkudan bir öküz gözü gibi açıktı. Göz akları göz alıcıydı. Titreyişi de öyle.