Telah ku katakan aku pemuisi.
Tapi kau degil sekali.
Jangan diminta aku berpuisi.
Kelak kau melamar hati.
Menangis menyiksa diri.
Telah ku katakan aku perindu.
Tapi kau degil selalu.
Jangan dicuba merindu ku.
Kelak kau meratap sendu.
Apa lah daya hati ku.
Telah ku katakan aku pencinta.
Tapi kau degil sentiasa.
Kelak kau akan terseksa.
Melamar hati ku yang buta.
Menagih rindu ku yang sia-sia.
Mengharap cinta ku yang tiada sisa.
Telah aku perkatakan.
Mengapa kau tiada bosan.
Puisi ku cuma hiasan.
Untuk hati dan cintaku yang hilang.
