Imaginary Love

Kabanata 1: ANG PAGPAPAKILALA

Its been a week na namatay si mama, and its just i can't move on sa mga nangyari this past few days. I am the one who carry myself dahil busy rin si papa sa business namin. I am turning college next year. I am transferring this year sa new school ko and its been days na hindi ko maintindihan ang mga nangyayari alam kong binabantayan lang ako ni mama, papasok nako this week at kinakabahan ako dahil nahihiya rin ako sa mga bago kong set of friends, i am taking mechanical engineering because that is what papa wants me to be.

Akala ko magiging madali ang lahat, magiging madali ang pagbangon ko ng wala si mama, pero okay na nakaka adjust na ako. All my life nandito ako sa bahay na nag iisa walang magawa and gusto ko nang pumasok kaso ang bagal ng oras.

I am alone and in tears, miss kona bahay namin sa Pangasinan, we are currently staying sa bahay ni lola, mommy siya ng mama ko, si lola Isabela and ang mama ko naman ay si Mylene Alcantara Gomez my brother is Andrew Gomez and my father is Rodolfo Gomez he is the CEO of our business.

Kung pag babasehan lahat, wala naman akong dapat ipag mukmok pa aside sa pag kamatay ni mama dahil maykaya naman kami sa buhay, marangya naman ang pamilya namin, diba?

Ilang araw nalang ay pasukan na kinakabahan ako at the same time medyo excited din, ako lang naman ang walang kaibigan sa bago kung school for sure. Ang aking isipan ay lumilitaw na naman sa mga bagay na parang hindi ko maintindihan sabi nga nila minsan kasi, you need to focus and face whats already in you.

Hindi naman kasi lahat ng tao madaling mag move on, naaalala ko nana man yung ex ko si David Cortez, isa siya sa mga taong nag palabas kung sino talaga ako, minahal ko siya ng sobra na nasa point na ako ng buhay ko na wala na akong paki alam sa iba basta siya lang talaga, ewan ko. Bakit ko pa ba siya naalala? Bahala siya sa buhay niya.

*FLASHBACK*
Nasa 2nd year high school ako noon ng makilala ko si David sa isang computer room ang he is like good looking naman talaga when i first saw him but that time meron siyang girlfriend noon and i was like crush ko naman siya pero hanggang dun lang talaga kasi may girlfriend na siya. Classmate kami and then we became best friend until i do not know im falling for him and naalala ko "Hindi na ata tama to ah?" Bulong ko sa aking sarili.

One day lumapit siya sakin na umiiyak and he said "Wala na kami, tapos na kami and nagpapasalamat ako sayo dahil nandiyan ka sa mga times na down na down ako" He said while in a bit of tears. And then yun sa hindi inaasahan naging kami, niligawan niya ako and we lasted until nag graduate na kami nang highschool. Hanggang isang araw hindi ko na naririnig ang pag ring ng phone ko, hindi kona naramdaman ang mga sweet words niya parang wala ng epekto sakin lahat, hindi ko alam kung bakit? That time kasi may sakit si mama and i am the one na nag-alaga sa kanya dahil gusto ko talaga.

And yun nawalan nako ng atensyon sa kanya because i want to focus kay mama lang talaga and i was hurt by that way. Kaya nag change ako ng number and then one time i texted him dahil gusto ko sanang kamustahin siya kung ano na siya ngayon after what happened, so i texted him *David? Kamusta na?*  At hindi ko inaasahan na ganito ang reply ,the reply was *Sino ka? Ano kailangan mo sa boyfriend ko?* 💔 parang ang sakit pero alam kong kasalanan ko talaga. Ang laki ng pagsisisi ko and now i am what i am today and let's do this.

Hanggang sa ngayon wala parin akong balita sa kanya. But time will reveal whats behind this one.

The best thing to know a person is to know its flaws, sa dinami dami ng tao sa mundo bakit siya pa ang nakilala ko, i can't really understand what happened that time at saka masyado pa kaming mga bata nun.

Bumaba ako at kumain ng breakfast "Parang himala ah? Bumaba ka ngayon anak ah! Alam mo anak itinadhana siguro na mawala ang mama mo dahil para makapag pahinga na siya. Minsan hindi man kita mabantayan pero palagi kitang pinagdarasal na sana walang may mangyari sayong masama tuwing umaalis ka."

Sambit ni papa na medyo naluluha, parang naramdaman ko ulit yung presence ni papa ,yung pagmamahal niya at ang namimiss ko rin ang pag aalaga niya samin ni Drew. "Pa i forgot to thankyou for being there for us, for being a mother and father for the both of us iloveyou pa." Sambit ko habang tumutulo ang luha.

Kumain na kami at nag simula na si papa na mag ayos dahil aalis na siya papuntang trabaho.

As usual ako na naman ang maiiwan sa bahay at si ate lena yung katulong namin, so ano naman ang gagawin ko dito? So i decided to roam outside our house para naman hindi ako ma bored kahit papaano.

Some people may come but in realization they will leave and let go of what it seems, kaya hindi ko na masyasong iniintindi ang mga problema ko noon dahil ang iniisip ko ngayon ay kung paano ko haharapin ang mga problema ko bukas.

Bumalik na ako sa bahay ng medyo may ngiti sa aking labi for the first time lumabas ako sa room ko to take a breathe and to relax. Walang naman kasing pwedeng umintindi sa akin eh, alam mo ba yun?

When you show kindness to everyone, they will never do the same thing, kaya okay lang wala naman akong paki alam sa mga taong judgemental and hypocrite ang mas iniintindi ko ay kung paano ko sisimulan ang unang araw ko sa skwelahan.

I always keep thinking negative thoughts dahil mas lalo akong na gaganahan na gawin ang mga dapat ko nang gawin. Sinisimulan ko nang pasukin ang realidad na wala talagang perpekto sa mundo, even love kaya nga ako iniwan ng mahal ko eh dahil sabi ko walang perpekto sa mundo.

I open the my favorite book and i have read this book for over 50 times, i don't know why? I've just notice na nagugustuhan ko na pala siya, yung libro.

This lines was the lines i have actually said to him before and it keeps telling me the thought na MAGMAHAL KA ULIT  and it keeps repeating and repeating everyday, sana ganon lang kadali yung magmahal, yung tipong wala nang nasasaktan, at wala nang masasaktan.

Wala na akong magagawa pa ang kailangan nating gawin ngayon ay huminga ng malalim, ayusin ang sarili, magpapaka tatag dahil umiikot parin and mundo.

Let's go and start  the day with a smile on our face.

😊First chapter done*  Gorgor🌸