Chelsea jest NIEzwykłą nastolatką. Jest bardzo nieśmiała i marzy o prawdziwej miłości, której jeszcze nie zaznała. Jednak nastaje taki dzień, który zmienia wszystko, dosłownie WSZYSTKO. Bohaterka zostanie sama przez deszcz, który padał z nieba i z...
- K-Kim ty jesteś? - Dziewczyna nie mogła uwierzyć, że stoi przed nią żywy człowiek.
- Kurde, ale mnie wystraszyłaś! Jestem Nathan, mów i Nat. Zresztą jak chcesz! Boże jak ja się cieszę, że jednak nie jestem sam! Jak masz na imię trak w ogóle?
- Emm Chels-sea, mów mi Chels.
- Dobrze Chels! A ile masz lat jeśli mogę wiedzieć?
- Szesnaście. A t-ty? Chłopak wydawał się być naprawdę sympatyczny i odważny. Od razu było widać, że jest otwarty na nowe znajomości natomiast Chelsea była bardzo wstydliwa. Nie można również było nie zwrócić uwagi na jego idelanie ułożone brązowe włosy, i ciemno niebieskie oczy.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Ja mam osiemnaście. Co ty na to żeby lepiej się poznać i spędzać razem czas? Bo chyba raczej oprócz nas nikt nie przetrwał. Przechodziłem całe miasto chyba z 8 razy i teraz spotkałem dopiero ciebie żywą! Jak to możliwe?
- Jasne, moż-żemy. - I dziewczyna posłała lekki uśmiech Nathanowi, lecz nadal unikała kontaktu wzrokowego.
Poszli razem do domu gdzie zatrzymała się Chelsea. Oprowadziła go po całej willi i pokazała każdy zakamarek. Chłopak rozpakował swoje wszystkie rzeczy z plecaka , które wziął ze swojego dawnego domu i porozkładał obok pokoju dziewczyny. Bardzo miło im się rozmawiało a dziewczyna już bardziej się ośmieliła.
- Chels, błagam chodźmy do jakiegoś sklepu i weźmy coś ze sobą, bo umieram z głodu!
- O tym samym pomyślałam. Tylko raczej będziemy musieli jeść jakieś długoterminowe rzeczy, bo nie ma prądu i lodówka nie działa ...
- Kurcze faktycznie! Nie wytrzymam bez lodów i jogurtów!
- A ja bez pizzy, bo już jej nie upiekę bez pieca :(
- Masakra! Będziemy musieli jeść jakieś konserwy w puszkach...
Wsiedli do swojego białego Mustanga i pojechali do sklepu. Kierował oczywiście Nathan, bo dawno już zdał prawojazdy i doskonale umiał prowadzić auto. Nabrali dużo rzeczy długoterminowych i wrócili do domu. Czuli jakby znali się już od paru lat.
*****************************
Wiem ten rozdział nie jest idealny, ale to przez moją chorobę mam nadzieje, że mi wybaczycie ♥ A co do chłopaka ze zdjęcia u góry to właśnie Nathan! Przepraszam z góry za jakieś błędy itp. i chce również podziękować, że jest was coraz więcej! Trzymajcie się♥
