《THE♧END》🌹🌸Цэнхэр●Тэнгэр🌸🌹

🌸🌹Title-7🌹🌸

- Толгой гудайлган сургуульруугаа орж байтал хажууд нэг хүн алхаад байх шиг боллоо би баргар царайлан дээш хартал Жонхан байв.

Жонхан: Найз залуутайгаа муудалцаа юу?
Би: Үгүй ээ
Жонхан: Тэгээд яагаад царай чинь баргар байгаа юм.
Би: Хнн мэдэхгүй ээ
Жонхан: Маргааш зугаалга болох гэж байна. Чи авч явах зүйлсээ бэлдсэн үү?
Би: Нөгөө.......намайг үгээ гүйцээж амжаагүй байтал аль дээр над дээр ирсэн Наёон гэх охин ирлээ.

Наёон: Хөөе би чамд анхааруулсан байхаа битгий миний найз залуутай цуг яваад бай гэж!!!
Жонхан: Чи юу яриад байгаа юм Наёонаа
Наёон: Юу? Жонханаа яасан бэ?
Жонхан: Би чамд хэлсэн байхаа Шизүкиг битгий оролдоо гэж. Тэглээч би чиний найз залуу биш! Чи андуураад байх шиг байна.
Би: Уучлаарай Наёонаа
Жонхан: Яагаад уучлалт гуйгаад байгаа юм? Чи ямар буруу зүйл хийсэн биш.
Наёон: Буруу зүйл хийсэн энэ охин чинь чамайг надаас булаагаад байна. Чи энэ охинд хэтэрхий их анхаарлаа хандуулаад байна. Жонханаа би чамд анхааруулсан байхаа энэ охинтой их зууралдах юм бол энэ охиныг чинь би алаад нуучихна гэж....

- Ю-юу би сая юу сонсчихвоо? Худлаа ярьж байгаа биздээ?

Жонхан: Ярилцацгаая гэж хэлэн Жонхан Наёоныг дагуулаад явчихав.

- Би яг ямар буруу зүйл хийчихсэн юм бэ? Уг нь би эндхийн охидуудыг дажгүй гэж бодож байсан шдээ. Тэсэхгүй нь ээ.....аххх яагаад ийм хэцүү байдаг юм бэ? Амьдрал яагаад ийм хэцүү байдаг юм бэ?.......хөдөлж ч чадахгүй уйлан зогсож байтал хэн нэгэн надад алчуур өгөв. Би гайхан дээш хартал

?- Ийм хөөрхөн охин уйлж болохгүй шдээ. Май нулимасаа арччих гэсээр надад алчуур өглөө. Би алчуурыг нь аван нулимасаа арчаад
Би: Баярлалаа
?- Чи энэ жил шилжиж ирсэн байхаа
Би: Тиймээ
?- Ммм заза баяртай гэсээр тэр яваад өгөв.

- Царайлаг юмаа гэсээр түүний хойноос ширтэж байтал би түүнд алчуурыг нь өгөхөө мартчихаж одоо яах ёстой юм бол? гэж бодсоор би түүний хойноос гүйтэл тэр аль хэдийнээ замхран алга болчихсон байлаа.......сургуулийн үүдэнд зогсож байтал хичээл орох хонх дугарлаа. Би ангидаа орж ирэн суутал Жонхан байхгүй байв. Гэхдээ би Жонханаас зайгаа барих ёстой байх.....ангидаа орж ирэн сууж байтал гаднаа Жонхан орж ирэв. Тэр хоёрыг би удаан ярилцах байх гэж бодсон юмсан.

Жонхан: Зүгээрүү?
Би: Надад санаа зовох хэрэггүй би зүгээр.
Жонхан: Уучлаарай
Би: Би зүгээр надаас уучлалт гуйх хэрэггүй.
Жонхан: Ойлголоо.