《THE♧END》🌹🌸Цэнхэр●Тэнгэр🌸🌹

🌸🌹Title-15🌹🌸

Би: Байна уу?
?- Сайн байна уу? Энэ утасны эзэн авто машины осолд орчихлоо.
Би: ЮУУУУУ?
?- Та эмнэлэг дээр хүрээд ирээч би таньруу хаягыг нь зурвасаар явуулчихая
Би: Өөрөө тоглоогүй биздээ? 
?- Тоглоогүй ээ энэ хүн одоо ухаангүй байна.
Би: Ойлголоо  😭

Би: ЭЭЖЭЭЭЭЭЭ *орилох*
Ээж: За миний охин яасан?
Би: Одоо би яах вэ? Жонхан...Жонхан осолд орчлоо шдээ. Одоо би яах вэ? *салганах*
Ээж: Юу? Одоо аль эмнэлэгт байгаа юм?
Би: Энэ эмнэлэгт гэж хэлэн би утсаа түүнд харууллаа.
Ээж: Явцгаая гэж хэлэн ээж намайг дагуулан явлаа. Би яг одоо яахаа ч мэдэхгүй байна. Би яах гэж түүнийг хүрээд ир гэж хэлвээ тэнэг тэнэг........бид хоёр гэрээсээ гаран шууд такси барин эмнэлэг рүү хөдөллөө.

Би: Ээжээ би Жонхангүйгээр амьдарч чадахгүй ээ. *уйлах*
Ээж: Зүгээрээ Жонхан зүгээр байгаа миний охин тайвшир хүүхдээ бод тайвшир
Би: Чадахгүй ээ би тайвширч чадахгүй Жонханыг харахаас нааш тайвширч чадахгүй *уйлах*
Ээж: Шизүки *тэврэх*
Би: Би л түүнийгээ бэртээчихлээ би хүрээд ир гэж хэлээгүй байсан бол Жонхан бэртэхгүй байсан юм. Би л буруутай би буруутай.
Ээж: Жонхан зүгээр болохоор битгий уйлаа. Уйлаад байвал хүүхэд чинь яах юм бэ?
Би: Жонханыг ухаангүй байна гэсэн шдээ. Тэр сэрэхгүй байна гэсэн би яах вэ? Жонханыг үхчүүл би шууд амиа хорлох болно би тэрэнгүйгээр байж чадахгүй.
Ээж: Битгий тэгж муу амлаад бай! Жонхан үхэхгүй тэр чинь үнэхээр сайн хүүхэд шүү дээ.
Би: Тиймээ Жонхан амьд гэхдээ л би бүгдийг муу талаас нь бодоод байх юм. Тоорхон минь аавыгаа амьдруулж өгөөрэй.
Ээж: Шизүки Жонхан зүгээр байх болноо *уйлах*
Би: Тиймээ

                       +Эмнэлэгт+

- Ухаан мэдрэлгүй сэхээний тасаг руу гүйн орох гэтэл:

Сувилагч: Та хэн билээ?
Би: Юүн Жонхан гэдэг өвчтөн байгаа юу?
Сувилагч: Яг одоо хагалгаанд орж байгаа
Би: Биеийн байдал нь ямархуу байгаа вэ?
Сувилагч: Та хэн нь билээ?
Би: Найз охин нь байгаа юмаа. Гэхдээ бараг эхнэр нь бид хоёр удахгүй гэрлэх гэж байгаа юм лдаа.
Сувилагч: Биеийн байдал нь хүнд байгаа лдаа
Би: Юу?
Сувилагч: Гэхдээ хагалгааг давахгүй байх магадлал өндөртэй. Бид нар аль чадахаараа сайн хагалгаа хийх болноо.
Би: Болохгүй ээ тэр хүн амьдрах ёстой бид хоёр хүүхдийнхээ хүйсийг ч мэдээгүй байгаа шдээ. Бид хоёрын хүүхэд яах юм бэ?
Сувилагч: Бидэнд итгээрэй бид заавал эмчлэх болноо гэж хэлэн тэр яваад өглөө. Би шууд л газарт сөхрөн уналаа.

Ээж: Шизүки босоорой миний охин тэнхээтэй байгаарай удахгүй Жонхан зүгээр болноо.......өндийн босоод сандал дээр уйлан сууж байтал уйлсаар хадам ээж ирж байлаа.