The Painful Way

proloog

"NEEE DIT. KAN. GEWOON. WEG. NIET" schreeuw ik het uit tegen de agent.
"Het spijt me mevrouw maar het is zo, na lang dit onderzocht te hebben blijkt het toch een zelfmoord te zijn" zegt hij kalmerend. "Luister jij eens goed en ook echt heel goed naar mij, ik ken mijn broer beter dan ik mezelf ken en ik weet het honderd procent zeker dat dit geen zelfmoord is. Iemand zit hier erachter" sis ik woedend in zijn gezicht.
"Nogmaals mevrouw er is geen ene spoor te bekkenen van een moordpoging" zegt ie weer kalm. God mag weten waarom hij zo rustig erover doet. "ZIJN JULLIE DOM OFSO, IK HEB TOCH TEGEN JULLIE GEZEGD HOE MIJN BROER WAS VOOR ZIJN DOOD. WAAROM BEGRIJP JE DIT NIET?!! IK WAS ZIJN MOEDER, ZIJN ZUS EN ZIJN VROUW IN EEN. IK WIST ALLES OVER HEM ALLES!!" Schreeuw ik weer maar dit keer met tranen in mijn ogen. Ik neem ff pauze en kijk de agent weer zonder emotie aan. "Ik wist alles" zeg ik nu op rustige toon. "Ook dat hij een tijdje in de drugs zat na het overleiden van mijn ouders. Maar gelukkig was hij 1 jaar geleden met moeite eruit gegaan. Ik kende hem te goed dat ik zelfs wist wanneer hij loog, ik kende zijn emoties beter dan het antwoord op 1 plus 1. Voor zijn dood was er niks met hem aan de hand. Hij deed zijn dagelijks dingen. Werken eten en slapen, 1 dag voor zijn dood was ik met hem nog naar de bios gegaan" ik slik mijn tranen met moeite in en ga verder
 "Hij had mij deze ketting gegeven" zeg ik wijzend naar de ketting "en zei dat hij zielsveel van me houdt en mij nooit in de steek zou laten. Zijn vriendin Safa werkt samen met hem in dezelfde bedrijf, ze had me 1 dag na de dood van mijn broer gebeld om aftespreken. Er was iets wat zij mij vertellen wilde. We gingen naar een restaurantje om wat te drinken tewijl mijn eetlust de dag daarvoor verdwenen was maar goed. Ze vertelde me dat hij paar dagen voor zijn dood met iemand zat te ruzieen aan de telefoon ze wist niet wie het was, na dat gesprek vroeg ze met wie hij zat te bellen, hij werd woedend op haar en negerend verliet hij de kamer. Later in de dag maakte hij het goed met haar door haar naar een resaurant te brengen. Het zat haar nogsteeds dwars maar liet het gewoon gaan. De dag zelf was hij eerder vertrokken van zijn werk en zei tegen de teamleider dat hij net een telefoontje kreeg voor een dringend afspraak. Wat eigenlijk niet zo was, ze kreeg dat pas te horen na zijn dood. Ze vertelde mij ook dat zij met hem die kamer deelde en dat geen een iemand hem had gebeld die dag. Hij had gelogen, hij zei aan het begin tegen haar dat hij mij zou ophalen van de huisarts waar mijn eerste werkdag was maar dat was niet zo." ratel ik aan een stuk door terwijl de tranen hun gang hebben gevonden. Verbaasd kijkt de agent mij aan.
"Mevrouw dit is iets nieuws, wat u vertelt over zijn vriendin. Ik neem aan dat wij dit eerder te horen moesten krijgen. Ik ga deze zaak opnieuw beginnen met mijn collega's, maar zoals ik eerder al zei er was geen een spoor van verdenking en we kunnen niet zomaar een verdachte aanhouden zonder bewijs" zegt hij.

Ik weet het zeker... ik weet het zeker dat dit geen zelfmoord is. Maar zoals ze zeggen de leugen komt met de lift en de waarheid met de trap.