The Painful Way

deel 6

Met mijn hart in me keel loop ik samen met een werknemer richting de liften. Mijn bloedsomloop is zo hard aan het gaan waardoor ik hevig in en uit adem. "Wilt u water mevrouw?" Vraagt de werknemer die me inmiddels bezorgt aan kijkt. Ik schud mijn hoofd als teken dat het niet hoeft en loop verder achter hem aan. Nerveus kijk ik naar me laarzen die ik de hele tijd tegen de grond aantik. Pff Waarom mocht Safa niet mee? Zij is de enige die me in zulke momenten kan helpen. Ik ben bang dat ik dingen te horen ga krijgen die mij gaan laten lijden...

Aangekomen op de 3e verdieping stap ik de lift uit. Ik ren achter de werknemer aan van wie ik de naam nog niet weet als ie te snel loopt. Wat kunnen mannen snel lopen zeg, halloo wij zijn vrouwen die traag zijn in alles en dus ook in lopen!
"Hier zijn we dan" zegt hij wijzend naar een witte deur als we na een doolhof te hebben gelopen aangekomen zijn.
"Dankjewel" zeg ik een glimlach kort naar hem als teken dat hij weg kan gaan.

Met mijn zwete handen klop ik zenuwachtig  op de deur. "Binnen" hoor ik een zware mannenstem zeggen. Ik maak zachtjes de deur open wat eeuwen lijkt te deuren door mijn zenuwen en loop velvolgens langzaam naar binnen. Als hij mij opmerkt staat hij op en loopt met grote stappen naar me toe. Het lijkt alsof hij bij elke stap breder en langer wordt of ben ik nou gek aan het worden door zijn knappe hoofd en prachtige lichaam?.    "Mevrouw gaat u nog wakker worden of blijft u hier de hele middag voor u uitstaren" zegt hij zwijend met zijn hand voor mijn hoofd. Verwarrend kijk ik naar hem en voel al gelijk de bloed naar mijn gezicht stijgen. "Uhh..uhh ja sorry" zeg ik en kijk beschaamd weg. "Effalani" zegt hij nonchalant terwijl hij mijn hand schudt.
"Kom zitten" wijzend naar een stoel loopt hij naar zijn eige plek. Ik volg zijn hand en ga vervolgens op die plek zitten.
"Laten we gelijk ter zaken komen Erdani, wat is de reden die u hier naartoe brengt"
Zegt Effalani als hij zijn handen op elkaar neerlegt. "Ik heb gister een brief van jullie ontvangen die niet helemaal duidelijk was" antwoord ik op zijn vraag en pak de brief erbij.
Ik overhandig hem de brief die hij vervolgens begint te lezen. Zijn gezicht laat geen spoor van emotie bekennen dus dingen voorspellen kan ik nu niet.
Na het brief gelezen te hebben legt hij het op tafel en kijkt mij vervolgens aan.
"Ten eerste er is en was geen miscommunucatie met iemand waardoor wij ons excuses moeten aanbieden tegen diegene. Ten tweede ons bedrijfslogo staat nooit rechts bovenaan maar links. Ten derde de famillie Erdani komt ons niet bekend voor dus ik neem aan dat u gewoon dit moet zien als een grap die iemand met u wilde uithalen want wij hebben hier helemaal niks mee temaken" zegt hij en overhandigd de brief terug aan mij. "Wie zou nou bij mij een grap uithalen? Ik heb niemand om me heen alleen een beste vriendin en ze zou absoluut niet zulke grappen maken want mijn vader is een tijdje geleden overleden en dat ziet ze namelijk ook niet als een geintje" zeg ik en voel al tranen in mijn ogen springen. Het lijkt alsof hij even schrok toen ik het over mijn vader had maar mischien heb ik het me verbeeld. Ik zie dat hij diep in gedachten is gezonken waardoor ik de tijd heb om hem snel te bestuderen. zijn bruine ogen springen zowat uit zijn gezicht waardoor het heel goed zichtbaar is dat hij mooie ogen heeft. De donker bruine krullen zijn netjes naar achter gekamt waardoor zijn gezicht nog serieuzer lijkt. Heb ik al verteld hoe schitterend zijn lippen zijn? Het is niet eens te beschrijven, Mooi volle lippen van wie bijna elke jongen droomd en ook nogeens omringd met een getrimde baard!
Zijn rechte witte tanden en zijn kaaklijn geven zijn gezicht de finishing toutch.

"Ehum ehum" kucht hij als hij merkt dat ik een tijdje zit te staren. Ik word wakker uit mijn trans en kijk hem beschaamd aan. Mijn gezicht lijkt nu zeker op een tomaat. Ik kan me wel voor me kop slaan, wat ben ik altijd lekker onhandig!! "Het spijt me zeer maar ik heb niks wat ik voor u kan doen" terwijl hij dat zegt staat hij op.

 "Oke bedankt" zeg ik en verlaat vervolgens de kamer zonder hem nog een keer aan te kijken.

Zaidedinne perspectief:
 
Heb ik dit weer aan me hoofd. Dit is geen grap die iemand heeft geflikt, ik weet het zeker. Wie wilt haar bereiken met mijn naam? En ook foute details erbij voegen?
Dit wordt hoogs waarschijnlijk een feit die een grote probelmatiek aan de deur laat hangen..

Met zware mappen in mijn handen loop ik naar mijn auto. Ik stap in en rijd richting mijn ouders.  Het voorval van vandaag zet me aan het denken. Zou hetgeen wat ons in het verleden heeft geruineert opnieuw inluiden? Of is het een spel die hard terug gespeelt moet worden?

"Ewaaa a drerrie" hoor ik mijn broertje schreewend de trap aflopen. "Ewaaa" groet ik hem terug en geef hem een box. Mijn broertje ziadedinne is 16 maar we zijn alsnog beste matties. "Alles goed a sahbe"
Vraagt hij als we in de woonkamer zijn aangekomen. "Gaat wel zijn gangetje en jij?" "Ja ook alleen beetje djnoen van school je weet wel. Ze maken je hoofd heet" zegt ie en zet zijn handen op zijn voorhoofd. "Eh blijf strijden a matsko" ik geef hem een harde klap op zijn achterhoofd en ren naar de keuken. Hoe leuk is het om je broertje te plagen?
"Waar is yemma" schreeuw ik als ik niemand aantref in de keuken. "Boodschappen gaan doen en wewa moskee" schreeuwt hij terug. "Zullen we ff gaan playstationen tot ze terug komen?" Vraag ik als ik de woonkamer ben binnen gelopen. "Je gaat helemaal niet playsationen. Je komt ons eindelijk bezoeken na 4 jaar 5 maanden en 7 dagen, en ga je vervolgens playstaionen "
Hoor ik mijn moeder schreeuwen vanuit de gang. Ik loop er naar toe om der te helpen.
"3ayek yemma wat vier jaar, ik ben nog vorige week hier geweest."
 "ga dit snel naar de keuken brengen ga" zegt ze en geeft me een harde klap op mijn kont. "YEMMA ik ben geen kind meer!!" Krijsend neem ik de boodschappen van haar over.
"25 jaar maar nog steeds verstand van een 4 jarige kind." "Hmm van wie zou ik dat hebben denkje? Als je toch mijn moeder bent" ze3ma bedenkelijk wrijf ik over mijn baard. "Nouuu niet van mij in iedere geval, wel van jou vader" zegt mijn moeder die lachend de woonkamer inloopt. "Dat hoorde ik" mijn vader die inmiddels ook de woonkamer binnen is gelopen kijkt mijn moeder quasi boos aan. "Pech!!" Mijn moeder steekt haar tong uit en loopt daarna naar de keuken.