The Painful Way

deel 5

Met grote ogen kijk ik naar de grijs/blauwe gebouw voor me of nou ja wat je ook een gebouw noemt want dit lijkt feitelijk op een paleis! Naast mij staat Safa die van alle kanten selfies maakt. Volgens haar mogen selfies op zulke momenten niet onderbreken. Ik bewonder het gebouw voor het laatst en maak mijn weg om naar binnen te gaan. De schuifdeuren zijn schitterend en ik ben niet de enige die dat zo vindt. Safa die bijna kwijlend aan de deuren zit kan haar handen niet laten om de goude randen aan te raken. De deuren zijn allang al open maar door onze stomkoppen waren we vergeten dat we voor en gebouw staan en dat iedereen ons raar aankijkt. Dit is werkelijk de mooiste wat ik heb gezien, ik ben benieuwd wat binnen ons te wachten staat.
de zwart goude banken en de mooie versierde tafels laat Safa en mij letterlijk kwijlen. De goude versierde lampen laten alles prachtig te voorschijn komen. Ik kijk met open mond om me heen, alles hoort perfect bij elkaar. Wie dit heeft ingericht heeft zeker wel smaak. Één woord: fenomenaal! Ik trek Safa mee en samen lopen we op de glazen tegels die ons spiegelbeeld laat zien, je gaat bijna denken dat je op water loopt. "Kan ik jullie helpen" vraagt een prachtige vrouw met een Belgische accent als we voor de balie staan. "Ja ik wil meneer Efallani spreken" antwoord ik op haar vraag. Ik denk niet dat het dezelfde vrouw is met wie ik thuis aan de lijn was, gelukkig anders had ze me gelijk eruit gestuurd. "Heeft u een afspraak" "ehh..ja of neee nee ik heb geen afspraak" "mevrouw u weet wel dat u een afspraak hoort te hebben om meneer Efallani te spreken" "alsjeblieft ik wil hem alleen 10 minuten spreken ik ben helemaal van Nederland gekomen en het is echt dringend" zeg ik smekend en kijk haar verdrietig aan. "Hij heeft momenteel vergadering en eigelijk mag het echt niet, maar ik probeer wel wat voor u te regelen aangezien u verklaring. Ik ga vragen of u direct na de vergadering hem kan spreken want hij heeft namelijk pauze na de vergadering" zegt ze kijkend op haar scherm. "Wat is uw naam?" Vraagt ze na een tijdje. "Layla Erdani".
 "Meneer Effalani is over 10 minuten klaar. Als hij akkoord gaat dan heeft u uiteraad 7 minuten om hem te spreken" zegt ze en kijkt me glimlachend aan. "Ja is goed hartstikke bedankt." Zeg ik en loop samen met Safa naar de grote banken waar we erop gaan zitten. Ik kijk naar de grote klok op de muur die aangeeft dat het nu 5 over 4 is, 10 minuten wachten dus. "Ben je zenuwachtig ofso" zegt Safa lachend als ze ziet dat ik met mijn vingers friemel. "Een beetje" zeg ik en kijk haar zenuwachtig aan. "No stress het komt goed schat"
"Ik hoop het".

Zaidedinne Effalani perspectief:

"Bedankt voor jullie komst dames en heren. Uiteraad Volgende maand gaan we hiermee aan de slag en als u nieuwe iedeeen hebt is het natuurlijk van belang dat u het mij informeert." Zeg ik en schenk idereen in de zaal snel een glimlach. Met de zware mappen loop ik richting de uitgang waar Linda op mij staat te wachten. "Uw broer vraagt of u al de dosiers van het plan naar hem stuurt want hij wilt graag alvast beginnen met de schets" zegt ze en loopt met me mee naar mijn kantoor. "Oke Bedankt" zeg ik snel en loop mijn kantoor binnen.
Haar plakkerige gedoe werkt mij op mijn zenuwen. Zij weet dat ik het al weet maar ze probeert zoveel contact met me op te zoeken wat me heel zwaar irriteert.
ik heb nu gelukkig pauze, dus kan ik eindelijk uitrusten na een vergadering van 4 en half uur. Mijn telefoon begint te rinkelen en zie mijn moeder op het scherm staan, lachend neem ik op. "Salaam alaykom yemma" "alaykom assalaam waldi, hoe was de vergadering" vraagt ze. "Alhamdullilah ging wel goed maar het was wel vermoeiend, veel waren er niet mee eens en moest toch nieuwe argumenten bedenken om hun te overtuigen. Uiteindelijk is het wel alhmdulilah gelukt" zeg ik blij. "Wij zijn trots op je Wollah en ook op jou broer. Je vader doet je de groeten en zegt dat je straks langs moet komen" "dankjewel yemma doe ook hem de groeten. Ik zal straks langs komen inshallah" "Safi is goed ik hou van je mijn kindje" "hahah ik ook veel van jullie yemma" zeg ik lachend en hang op. Net wanneer ik mijn telefoon neerleg gaat mijn werktelefoon aan. Balie staat erop, ik pak de telefoon en neem op. "ja sandra" zeg ik als ik haar stem hoor. "Meneer sorry dat ik u stoor maar waarschijnlijk heeft u de mail niet gelezen die ik zo net naar u heb gestuurd" "ja inderdaad die ga ik zo checken is er iets dringends" vraag ik. "Er was net een vrouw genaamd Layla Erdani die u dringend wilt spreken dus heeft u een bezwaar tegen als ik haar nu naar u stuur" vraagt ze. "Het is nu mijn pauze en je weet dat je op zulke momenten mij niet mag storen. Maar daar hebben we het later nog over" zeg ik.
"Ja meneer het spijt me nogmaals" hoor ik haar bang zeggen. "Stuur haar naar boven".

Erdani.. Erdani.. Erdani.. met jullie houdt het nooit op..