The Painful Way

deel 2

"Layla wakker worden" hoor ik iemand in de verte roepen. Langzaam open ik mijn ogen en zie Safa grijzend voor me staan. Gister had ik haar moeder gesmeekt om haar bij mij te laten slapen, gelukkig had ze uiteindelijk ingestemd. "Is doornroosje eindelijk wakker geworden" Zegt ze en loopt naat het raam om de gordijnen te openen. Half slapend schud ik mijn hoofd. "Wedden dat je klaar wakker bent na het horen van mijn woorden" zegt ze lachend. Ik kijk haar droog aan en wacht tot dat ze iets zegt. "Niet zo droog kijken lieverd want heb voor je eten gemaakt". Ik spring letterlijk van mijn bed af en sprint naar de badkamer. Ik hoor haar lachend naar beneden gaan. Na mijn tanden gepoetst te hebben en mijn gezicht heb schoongemaakt ga ik naar beneden. Een zingende Safa tref ik aan in de keuken. Ik zie dat ze veel had gemaakt. "Ziet er lekker uit, je hoefde je niet zo uit te sloven. Een gebakken ei was ook genoeg" zeg ik terwijl ik haar ook meehelp. "Schat. Ik doe dit graag voor mijn schoonzus en bovendien ik wil ook lekker eten he" zegt ze lachend. Ik knik en breng alles naar de tafel.
Aan tafel vraagt Safa wat mij planning is voor vandaag. "Ik moet langs werk om een nieuwe stagaire te ontmoeten. Ben benieuwd" zeg ik. Ze knikt en gaat verder met eten. "Als je wilt kan je meekomen, dan wacht je wel daar op mij en als ik klaar ben gaan we uiteten". "Ik bel eerst naar huis om te vragen of het mag ja?" Zegt ze en begint met het opruimen van de tafel.
"Isgoed. En hey luister als je moeder je nodig heeft niet zeiken ga gewoon naar huis" zeg ik waarschuwend. Ze lacht en loopt door naar de keuken.

Ik heb net Safa afgezet en rijd nu richting werk. Jammer dat ze niet mee kon, ze gaat met famillie naar Belgie. Soms heb ik zo'n behoefte aan iemand die van me bloed is, gewoon famillielid. Iedereen van mijn moeder's kant haten ons, maar maakt niet uit ze wonen toch in Marokko. Volgens mama mocht ze niet met mijn vader trouwen, maar ze hield van hem en ze kon hem niet in de steek laten. Ze was met hem naar Nederland 'gevlucht'. Mijn vader woonde al in Nederland met zijn moeder en vader, maar die zijn al voor mijn geboorte overleden.

Op werk loop ik gelijk naar de personeel kamer. Ik zie de dokter daar staan met papieren in zijn hand. "Hulp nodig Sander" vraag ik. "Ja graag. De nieuwe stagaire komt eraan. Er was vertraging zei ze. Jij gaat haar laten zien hoe alles te werk gaat" zegt hij als hij mij de cv geeft van de nieuwe stagaire. "Is goed ik ga snel dit doornemen tot ze komt" zeg ik en verlaat de kamer. Ik ga naar de balie en zie dat Ella daar al zit. Ze is ook een dokterassistent en gelukkig kan ik goed met haar opschieten. "Ehh halloo" hoor ik iemand zeggen. Een meisje ongeveer van mijn leeftijd staat voor de balie. Lang donker blond haar, mooie gezicht en groene ogen. Ze lijkt niet op een Nedelander maar ook weer wel. "Ja goeiemiddag waar kan ik u van dienst zijn" zeg ik lief. "Ik kom hier stage lopen" zegt ze verlegen. Ik zie aan haar dat ze heel erg zenuwachtig is, zo was ik ook. "Nou dan mag je mee komen om kennis te maken" zeg ik en loop samen met haar naar de personeelkamer waar we kunnen zitten.
"Nou fijn dat je er bent, ga maar lekker zitten" zeg ik wijzend naar een stoel. "ik zal eerst mezelf voorstellen. Ik ben Layla Erdani, zoals je net zag zit ik achter de balie. Ik ben een dokterassistent en werk hier al 3 jaar. Voorheen heb ik hier 1 jaar stage gelopen en dat moet je neem ik aan ook doen" zeg ik. "Ja ik ben Hannah. Ik ben 20 jaar, van school moest ik een stage zoeken voor mijn opleiding dus heb ik besloten om hier te komen. Ik wil gewoon een dokterassistent worden omdat ik al van vroeg af aan leuk vond om een dokter te zijn. En ja ik heb voor deze huisarts gekozen omdat ik jullie op de site zag en jullie leken wel fijne mensen met wie ik kan samen werken" zegt ze. "Dat is fijn om te horen. Ik ga je zo laten zien wat je allemaal hier te wachten staat. Als je wilt meelopen laat ik jou plek hier zien" zeg ik en sta op.

Ik zit in de auto terug naar huis te rijden. Vandaag was wel een lange dag, die ene Hannah blijkt half Algerijns half Nederlands te zijn. Ze is wel een aardige meid met humor.
Gelukkig kan ik wel met haar opschieten.

ik loop naar de voordeur, steek de sleutel in het slot en doe de deur open. Uff weer al die brieven op de deurmat. Ik pak ze allemaal en loop mee naar de woonkamer. Er was van gister eten overgebleven dus dat ga ik nu eten want heb veel honger. Ik mis mijn broer ontzettend, nogsteeds ben ik het niet gewend om alleen te zijn in 1 huis. Alhamdullilah voor alles moeten we alsnog zeggen.
Ik pak het eten uit de koelkast en warm het op. Als het klaar is neem ik het mee naar de woonkamer en doe de tv aan.
Tijdens het eten pak ik de brieven en bekijk ze 1 voor 1. Allemaal belastingen enso behalve eentje. Wat?? Dit heeft iemand in mijn brievenbus gestopt, er staat geen afzender op. Laten we hopen dat het maar positief is. Ik doe de brief open en wat mij als eerst opvalt de logo die op dit brief staat. Die ken ik van ergens maar weet niet meer waar. Ik begin met lezen en voordat ik klaar ben met de eerste zin laat ik de brief gauw op de grond vallen...
NEE YA ALLAH DIT KAN NIET?!!

Stem als je het een leuke
verhaal vindt😢💙💙