Yıllar geçti sen geçmedin

BÖLÜM 13 - YARA

İki kırık insanın yolları kesişmişti .

Bir umut birbirlerinin yaralarını sarabilmeyi ummuşlardı .

Yapamamışlardı aksine birbirlerinde kapanmayacak yaralar açmışlardı .

İkisi de o yara izini ömür boyu taşıyacaktı .

Çünkü kalp yarası denilen şey asla geçmezdi ve bu yarayı açan insan da asla unutulmazdı.

***

Samira kendini halsiz hissettiği için bugün işinden izin almıştı . Beyni uyuşmuş gibiydi . Hiçbir şeyi hissedemiyordu . Sadece yorgun olduğunu düşünüyordu . Fakat bu yorgunluğu fiziksel değil ruhsaldı .

Saat öğlen bire yaklaşırken sıkılmaya başlamıştı . Efsun'un işten gelmesine daha saatler vardı .

Ne yapacağını düşünürken aklına kafeye gitmek geldi .

Çok güçlü bir kuvvet kafeye gitmesi için onu yönlendiriyordu .

Odasına gidip hazırlanmaya başladığında içinden geçirdi .

Ne ara bu kadar değiştim , ne ara bu kadar yorgun bitkin bir hale geldim .

Aynada gördüğü görüntüyle altı yıl önceki Samira çok farklıydı . Artık göz altları mordu ve asla geçmiyordu .

Saçları omuzlarındaydı artık . Kahkülleri vardı .

Belki de eski bir tanıdık görse tanıyamazdı .

Hafif dalgalı olan saçlarını tarayıp dolabına yöneldi.

Giyecek kıyafet arıyordu ama bugün dolabındakilerin hiç birini giymek istemiyordu.

Aklına gelen fikirle buruk bir tebessüm etti ve dolabının en arkasına sıkıştırılmış siyah kazağı aldı .

Bu kazağı en son 5 Ocak 2017'de giymişti . Yani Rüzgar'la ayrıldıkları gün .

Gözleri dolduğunda onu özlediğini anladı . Kazağı burnuna götürdü . Çünkü Rüzgar'la en son sarıldığında bu kazak vardı üstünde .

Kendine güldü çünkü 6 senedir hala kokusunun üstünde olması imkansızdı .

Onu hâlâ özlüyordu .

Ve pişmandı .

Belki de onu terk etmese bütün zorlukların üstesinden gelebilirlerdi .

Bugün eskiyi yâd etmek istiyordu sebepsizce. O yüzden bu kazağı giymişti .

Üstüne montunu giymiş önünü kapatmamıştı .

Hava yağmurluydu .Bulutlarda Samira gibi dolmuş taşıyordu .

Şemsiye almadı çünkü ıslanmak istiyordu . Belki de yolda yürürken göz yaşları belli olmasın diye şemsiye almak istemiyordu.

Eline defterini ve anahtarını aldı . Anahtarı cebine koydu . Defteri de montunda saklayabileceğini düşündü .

Evden çıktığında bir an huzurla doldu içi . Yağmur kokusu toprak kokusu ciğerlerine işlerken o yürümeye başladı .

Beyninde düşünceler dönüp duruyordu .

Bu içindeki heyecanda neydi ?

Sanki özlediği birini yıllar sonra görecekmiş gibi bir his vardı içinde.

Yağmur daha da hızlandığında Efsun'un tarif ettiği adrese koşmaya başladı .

Koşarken , zaten hızlı atan kalbi daha da hızlanmıştı .

Ama biriyle çarpıştığı için duraklamıştı.

***

Rüzgar bugün uyuyakaldığı için kafeyi geç açmak zorunda kalmıştı . Ayrıca hava çok yağmurluydu ve  koşuyordu. Elinde ise defteri vardı . Müşteri olmazsa bir şeyler yazarım diye yanına almıştı .

Evden aceleyle çıktığı için şemsiye almayı bile unutmuştu .

Sadece defterini unutmuyordu . Onun bir parçası haline gelmişti, o defter anılarla doluydu .

Hala koşmaya devam ederken birine çarpmasıyla kafasını kaldırdı .

İkiside aynı anda özürlerini sıralamaya başlamışlardı bile .

Burunlarına dolan koku ve bu tanıdık sesler ikisinin de beyninde bir deprem etkisi yaratmıştı .

Kahküllü olan kız kafasını kaldırmamış ve yerdeki defterini almıştı .

Kimdi bu ?

Sürekli karşısına geçmişten birileri çıkıyordu . Rüzgar ise kim olduklarını bir türlü hatırlayamıyordu .

Rüzgarda eğilip defterini aldığında son kez özür dilemişti .

Kız  yüzünü kaldırmadan onun özürüne karşılık verip ,  oradan uzaklaşmıştı .

Rüzgar ise kızın arkasından öylece bakakalmıştı .

Kalbinde bir acı hissediyordu . Gözleri doluyordu fakat buna bir türlü anlam veremiyordu .

Başı dönüyordu ve sarhoş gibi hissediyordu .

Onu bu hale getiren az önce iliklerine işleyen koku muydu ?

***
Samira çarpıştığı kişinin yüzüne bakmaya cesaret edemiyordu .

Kokusunu ve sesini hatırlamıştı . En son bu kokuyu ve sesi 6 yıl önce duymuş olsa da hatırlıyordu .

Rüzgâr'ın özlemiyle yanıp tutuşurken unutması nasıl mümkün olabilirdi ki ?

Fakat çarpıştığı kişinin saçları uzundu . Hem de Samira'nın saçlarından bile uzundu .

Belki de Rüzgar değildi .

Belki de beyni ve özlemi iş birliği yapıp ona oyun oynuyordu ,emin değildi .

Şu an sadece bir şeyden emindi .

Rüzgar'ı çok ama çok özlemişti .

Bir sonraki bölümde veya ondan sonraki bölümde final yapacağım . Mutlu son olmasını istiyorsanız yazabilirsiniz .