Yıllar geçti sen geçmedin

BÖLÜM 7 -AİLE

İnsan dünyaya geldiği ilk günden bir aileye ihtiyaç duymaya başlar . Arkadaşım , dostum , sevgilim olmasın sadece ailem olsun yeter der içinden .

Yeri gelir fikir ayrılığı yaşarlar . Yeri gelir kavga ederler . Yeri gelir küserler .

Ama aile öyle güçlü bağlarla birbirine bağlıdır ki asla kopmazlar .

Fakat bazen bazı şeyler affedilmez . Suçun olmasa dahi suçlu duruma düşersin . Ailen tarafından kötü davranışlara maruz kalırsın . Belki de sadece ailene ihtiyacın olduğunda onlar dahi sana sırtını çevirir .

Tutunacak bir dal ararsın , sırtını yaslayabileceğin bir sırt ..
Bulamazsın . Kimse sana annen, baban kadar güven vermez .

Kendini aniden boşlukta bulursun . Yalnızsındır , yapayalnız . Derdini anlatacağın kimse yoktur . Defalarca ölmek istersin . Aklından türlü türlü kötü düşünceler geçer .

Ailenin yokluğu o kadar çok acıtır ki canını , seni affettiklerinde onların kıymetini anlarsın .

İşte aile böyledir .

Bir suçum yoktu . Ama onlar bana suçluymuşum gibi davranmıştı . Hayatı zindan etmişlerdi . Onlarsız nefes alamayacağımı hissetmiştim .
Onların istediği gibi olmaya karar vermiştim . Kendim olmayacaktım . Asıl kişiliğimi bir kenara bırakmış, yapmacık bir karakter oluşturmuştum kendime .

Yıllarca başkalarını taklit etmiştim . Lezbiyenken heteroseksüel numarası yapmıştım . Bunu yapmak başardığım en zor şeylerden bir tanesiydi .

Ailem için yapmacık karakter oyunumu oynamaya devam ediyordum .

Ta ki sen karşıma çıkana kadar .
Öyle bir girdin ki hayatıma her şeyi unuttum .
Ağlarken yanımda oldun . Yaralarımı sarmaya çalıştın . Ama ben sana aynısını yapamadım . Sen tek başına ağlarken yanında olamadım . Yapamazdım da çünkü tekrardan ailemi kaybedemezdim . Ne olursa olsun onlar benim tek hazinemdi . Seni seviyordum , bunu içimde saklayacaktım . Kimsenin bilmediği bir sır olarak kalacaktı . Bunu sana dahi söylesem hiçbir şey eskisi gibi olmazdı .

***
Cuma günü olduğu için okula gitmeye biraz üşensem de zorla yatağımdan kalktım . Hazırlanıp aşağıya indiğimde annem kardeşim ve babam kahvaltı yapıyordu .
- Samira sende bir şeyler ye .
- Hayır anne aç değilim .

Annem her ne kadar ısrar etse de bir şey yemeden evden çıktım . Kulaklığımı taktığımda aşureden farksız olan müzik listemde gezinmeye başladım . En sonunda Cem Adrian'ın bir şarkısını açtım .

Aramıza girmiş dağlar, denizler
Gelemem diyorum öf öf, sen gel diyorsun
Kar yağmış yollara, örtülmüş izler
Bulamam diyorum öf öf...
Sen bul diyorsun

Sanma bu sevgimiz sence yaygara
Ne dertler bıraktın öf öf, hep sıra sıra
Sen yoksun ya böyle ıssız Ankara
Sensiz Ankara
Duramam diyorum öf öf...
Sen dur diyorsun
Kızıltuğ'um baharı mı, yazı mı
Hangi kalem yazmış öf öf, benim yazımı
Dert ortağım olan dertli sazımı
Çalamam diyorum öf öf
Sen çal diyorsun....

Sanki yüreğimin üstüne bir taş koymuşlardı . Nefes alamadığımı hissediyordum . Seni ne ara bu kadar sevmiştim . Seni neden bu kadar sevmiştim ?

Bana ağlarken sarıldığın için mi ?
Yaralarımı sarmak istediğim için mi ?
Gözlerimden öptüğün için mi ?
Rakı içince aklına ben geldiğim için mi ?

Çok fazla soru vardı . Emin olduğum tek şey ise seni sevdiğimdi . Gözümden yaşlar süzülürken yüzümde bir tebessüm oluştu .

Hissediyordum
Acı haricinde bir şey hissediyordum.
Uzun zamandır hissetmediğim aşk tekrardan benliğimi esir alıyordu.

Ne yapacağımı bilmiyordum . Bir tarafta ailem vardı , bir tarafta sen .

O an yanımda ki parka oturdum ve hayal kurmaya başladım .

Ailem homofobik olmasaydı
Seninle el ele onların karşısına çıkabilseydim
Gözlerinin içine bakarak " Anne bak işte bu benim aşık olduğum kadın " diyebilseydim .
Üniversiteyi aynı okulda okusaydık , insanlar bize iğrenerek değil normal gözlerle baksaydı .
Güçlü kadınlar olup bir kız evlat edinebilseydik .
Ona küçüklüğümden beri hayalim olan "Destina" ismini verebilseydik .
Yaralarımı sarmana izin verebilseydim .

Gözümden yaşlar akıyordu . Her zaman ki gibi yanımda olmanı bana sarılmanı isterdim .

Ve içimden geçirdim

Bir kere de siktir et korkaklığı Samira bir kere de cesur ol . Tut sevdiğinin elinden . Birbirinize merhem olun .

Okula da geç kalmıştım . Çoktan herkes işine okuluna gitmişti . Sokaklar sessizdi . Ben de sessizdim .

Bana seslendin .

- Samira

Ve o an her şeyden emin oldum . İlk kez korkaklık yapmayacaktım . Gerekirse cesur olacaktım ama bu sefer üzülmeyecektim.

Sen bana yaklaşırken kollarımı sana sardım . Yeniden huzurla doldum . Sana sarıldığımda unutuyordum bütün dertlerimi ve bu yüzden de cesur olmak istiyordum bana huzur verdiğin için . Sana karşı dürüst olacaktım . Seni seviyordum ve bunu söyleyecektim

- Seni seviyorum Rüzgar . Seni gerçekten çok seviyorum.

Gözyaşlarımın akmasına izin verdim . Sen yanımdayken hiçbir şeyi umursamıyordum .

Hikayenin akışını tam bozmadan ilerletmek istiyorum . O yüzden beraber olsalar bile hayatları pek toz pembe olmayacak :)

Vote verip yorum atarsanız sevinirim :)