Ugur Bocegi İle Kara Kedi

27.bölüm

RÜYA...

Koşuyorum. Neden koştuğumu bilmediğim halde koşuyorum. Arkamdan birinin sesi geliyor

'UĞUR BÖCEĞİ BOŞUNA KAÇIYORSUN! ELİNDE SONUNDA SENİ ALACAĞIM VE GİDECEĞİZ BURALARDAN KAÇMAAA!! '

Neden kaçtığımı bilmesem de bu sesten sonra daha çok korktum ve daha hızlı koşmaya başladım. En sonunda yoruldum ve ağaca yaslandım soluklanırken arada arkama bakıyordum geliyor mu diye. Son kez arkamı dönüp baktığımda bir şey hissettim. Hemen önüme dönünce tam çığlığı basacaktım ki eliyle ağzını kapadı.
Adrian hangi ara gelmişti buraya bilmiyordum ama iyi ki gelmişti yoksa burada korkudan ölebilirdim. Hemen sarıldım sıkıca.

M: neden buradayız? Neden o kisi bizi takip ediyor? Ben çok korkuyorum adrian
A: düşmanlarımızdan biri bizi bulmuş bu yüzden kaçıyoruz. Bende korkuyorum ama güçlü durmalıyız. Dönüşmen gerek.
M: T-tikki ne-nerede???
T: buradayım.

Marinette: TIKKI DÖNÜŞTÜR BENI!!!

Dönüştüğünde Adrian'da karakedi'ye dönüşmüştü. Elimden tuttu, kaldırdı ve koşmaya başladık tekrardan. Önceki hayalimden eser yok gibiydi yorulmuş hissetmiyordum.
Ama o anda büyük bir çığlık attım.

●●●●

Gözlerimi açtığımda her taraf karanlıktı ben neredeydim böyle? En son rüya görmemiş miydim ve şimdi ise Adrian ın yanında olmam gerekirdi. Yoksa hiç biri rüya değil miydi?

Bir anda bacağımdan gelen büyük sızı çığlık atmamı engellemedi. Bu nasıl bir acı tarif edilecek kadar fazlaydı. Acı biraz hafifleyince kendime geldim, etrafa bakındım dikkatli bakınca sağ tarafımda kocaman bir delik vardı ama yine ucu görünmüyordu. Şansımı denemeyi düşündüm oraya sürünmeye çalışsam da başaramadım.

YAZARDAN

Marinette çaresiz kalınca tilkiye seslenmek zorunda kalır.

M: tikki??

Cevap yoktu? Tikki ona cevap vermiyordu? Yoksa ona bir şey mi olmuştu yoksa?

M: sen de mi yoksun yanımda?

Marinette bi anda ağlamaya başladı. Tek olmak, yanında kimsenin olmaması, bir yere gidemeyecek olması hele de adrian'ın yanında olmaması. Kendini tutamamıştı artık durmadan ağlıyordu, tutamıyordu kendini...

T: ma-marinette, sen ağlıyor musun?

Marinette tikki'nin sesini duyunca hemen o tarafa baktı. Tikki yerde yatıyordu halsizdi.

M: tikki sen iyi misin?

Marinette tikkinin olduğu yere doğru kendini sürüklemeye başladı. Yanına gelince duvara yaslandı ve nefessiz kalfığı için nefes almaya çalıştı. Nefesini düzenlediğin de tikkiyi eline aldı ve başından nazikçe öptü.

M: iyi misin tikki?
T: ben... Çok açım marinette

Marinette etrafa bakınmaya başladı. Eğer ayağa kalkıp yürüyebilirse, belki o büyük deliğe girip çıkışı bulabilirdi.

M: tamam şimdi sen çantama gir bende ayağa kalkmaya çalışacağım.

Marinette tilkiyi cebine koydu ve duvara yaslı bir şekilde ayağa kalkmayı başardı.

M: başardım. Evet başardım. Şimdi en zor kısım geliyor. Huuhhh. Yapabilirim. Yapabilirim.

Ayağını kaldırdı ve bir adım atacakken yere düştü. Elleriyle kafasının yere çarpmasını engelledi. Ellerini kenara attı ve kafasını yana atarak yere tümle uzandı.
Tikki cebinden çıktı ve etrafa göz gezdirdi. En sonunda ileride sopa gördü.
Hemen oraya uçarak sopayı aldı ve zorla da olsa marinette ye götürerek eline verdi.