Proloog

61 9 6
                                    

Licht en duisternis. Sterren en leegte. Nevels en planeten. Kometen en rotsblokken. Ze woelden om me heen. Als een eindeloze stormige zee die me had opslokt. Een sterke stroming die me meevoerde naar een andere wereld. Terwijl ik onbeheerst door tijd en ruimte werd geslingerd, hoorde ik haar lachen. Lachen en lachen en lachen. Alsof het de grootste kosmische grap ooit was. Het was dan ook wel best absurd.

Zeshonderdzesenzestig lichtjaren raasden langs mij voorbij. Dan mondde de kolkende sterrentunnel uit op een groot metalen object. Een eenzame machine die geluidloos in de leegte hing. Maar nu begonnen de vlammen het ding te verzwelgen. Langzaam viel het naar beneden, naar een vreemd nieuw oord.

Het zonk met mijn ziel aan boord.


Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Buitenoords (geschrapt)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu