Buitenoords (geschrapt)

7: De buitenaardsen

Ik ging direct op verkenning. Ik sloop voorzichtig rond het gebouw. Ik bleef de bosrand volgen zodat ik op elk moment het woud kon in vluchten als ik ontdekt zou worden. Het was een vreemde constructie. Het deed me denken aan een slakkenhuis. Een gek houten slakkenhuis met raampjes, verschillende ronde afgesloten uitgangen en veel schoorstenen. Ik kon ze horen.

Ik kon ze horen!

Vreemde geluiden kwamen uit het gebouw. Vreemde fluittonen die elkaar opvolgden, en af een toe een vreemde gegibber dat me deed denken aan pinguïns die ik op documentaires had gehoord. De geluiden waren zo vreemd dat het wel eng was, en tegelijkertijd klonken alle geluiden tezamen als gesprekken. Het was ongelooflijk. De buitenaardse wezens waren aan het praten! Ik hoorde ook dat ze binnen dingen aan het doen waren. Ik hoorde ze rommelen. Het maakte me erg nieuwsgierig. Waar hielden ze zich mee bezig en waarom praatten ze zo veel terwijl ze het deden? Waren ze misschien aan het koken?

Ik had echt honger!

Maar vermits er damp uit één van de schoorstenen leek te komen, was het misschien nog niet zo'n gekke gedachte. Het gebouw had duidelijk een voorkant. Er was een vaste plek voorzien voor het voertuig om te staan, daar lagen er tegels op de grond. Er was ook een afvoer voorzien voor al het water dat van het voertuig afdruppelde. Het gebouw had ook een tweede verdieping want ik zag houten balkons bovenop het slakkenhuis. Het had zelfs een derde verdieping bestaande uit een klein torentje met een enkel raam. Het was als een klein hutje dat bovenop het gebouw stond. Het had een puntig dakje. Het was bijna schattig. De deuren van het gebouw waren mysterieus voor mij. Het was duidelijk dat het openingen waren, maar ze waren afgesloten en ik zag geen deurhendels of iets anders waarmee de deuren geopend zouden worden. Ik was er nieuwsgierig naar maar ik bleef van de deuren weg. Ik wou absoluut niet gehoord of gezien worden door de buitenaardsen die binnen zaten. Nog niet.

Het was niet het enigste gebouw. Een pad leidde van wat leek op een achterdeur, naar een kleiner gebouw dat bij de bosrand stond. Dit gebouw was simpeler. Het had geen schoorstenen zoals het andere, het was maar half zo hoog, het had maar één deur en een simpel afgerond dak. Als een kleine dikke paddenstoel. Terwijl ik de bosrand volgde liep ik langs dit gebouwtje. Ik vroeg me af of het een tweede woning was, of dat het misschien een andere functie had. Misschien was het wel een schuurtje of zo. Ik glimlachte. Ik moest wel vergelijkingen maken met dingen die ik kende vanop Aarde. Ik kon niet anders, het was alsof mijn hersenen zo werkten.

Hé, misschien is het wel een garage! Om die driewieler in te zetten.

Terwijl ik er voorbij liep, werd ik overmand door mijn nieuwsgierigheid. Ik sloop tot aan de muur van de "garage" en drukte mijn oor er tegen. Ik hoorde niets binnen. Geen gefluit. Geen gerommel. Misschien kon ik eens de deur van dit gebouwtje uittesten. Misschien kon ik stiekem binnen een kijkje nemen. Ik sloop rond de garage, naar de deur. Ik merkte plots dat deze deur groter was dan die van het grotere gebouw. Een poort. Dat leek me logisch, ik dacht toch al dat het een garage was. Ik stond voor de deur en keek rond. Nee. Geen deurklink, hendel of wat dan ook. Ik duwde tegen de poort. Het bewoog! Het ging open net als een kattenluik. Maar het kraakte en piepte enorm. Ik keek bezorgd achter me. Wat als ze me hoorden? Ik probeerde te luisteren naar de geluiden die van het grote gebouw kwamen en probeerde zo te horen of ze me opgemerkt hadden of niet, maar ik werd er niet wijzer van. Ik panikeerde en liet de poort los. Zonder dat ik naar binnen had kunnen kijken viel de poort met een klap weer dicht. Nu hadden ze me zeker gehoord!

Ik rende snel terug naar het bos en dook een struik in. Dat deed pijn, want ik kreeg takken in mijn gezicht. Ik keek voorzichtig terug vanuit de struik. Ik verwachte dat de buitenaardse wezens naar buiten zouden komen om het geluid te onderzoeken. Maar dat gebeurde niet. Ik hoorde ze nog steeds in de verte. Druk aan het praten en aan het rommelen. Zijn ze soms doof?