Yeniden

YENİDEN-5

Sabah gozlerimi actigimda dün, gun boyunca yasadiklarim yuzunden aglamamin cezasini cekiyor olmaliydim ki basimin agrisindan duramiyordum.Bir sure basimi yastiktan kaldirmadan oylece etrafa baktim. Ne düşündüğüm hakkinda hic bir fikrim yoktu. Tek bildigim kendimi her zamankinden daha kotu hissettigimdi.

Etrafima bos bos bakinirken dun gece olanlari hatırladim. babamin sesini duymustum. Acaba gercekten yanima gelmismiydi ? Yoksa ruya mi gormustum. yavas yavas bana soylediklerini hatirlamaya basladim. "simdiye kadar yaninda olamadigim bundan sonrada olamayacagim icin cok ozur dilerim güzel kizim"

bunlar ne anlama geliyordu ? simdiye kadar yanimda olamamisti tamam, ama bundan sonra niye olamayacakti ? yoksa icinde bulundugumuz bu igrenc durumda annemi beni dedemi yalniz birakip gidecek miydi ? Hayır. Yasadiklarim bu kadar agirken kucuklugumden beri her gun işten gelmesini beklediğim, her seferinde kucagina atlayip öpmeyi planladigim ama hic yapamadigim, uzaktanda olsa sevdigim o adami kaybetmeye dayanamazdim.

Acaba gitmis miydi ? disari cikinca onu gorememekten cok korkuyordum. saat daha erkendi ve eger korktuğum sey olmadiysa, bizi terk etmediyse henüz işe gitmemiş yani evden cikmamis olmasi gerekirdi.

Yavas yavas kapiya dogru yurudum. Elimi kapinin koluna koyup bastiriyordum ki annemin bagirarak aglamaya basladigini duymamla kendimi disari atmam bir oldu. koşarak annemlerin odasina gittim. onu yatagin ucuna oturmus elinde bi kagidi sımsıkı tutarak aglarken buldum.

Annemle babam cok kavga ederlerdi. annem her seferinde aglardi ama simdiye kadar hic bu kadar kotu oldugunu gormemistim. yanina oturup elini tuttum ve onu sakinlestirmeye calisarak bir yandan da sorular sormaya basladim. dakikalarca hic susmadan agliyor ama sorduklarima cevap vermiyordu. Artik gercekten endiselenmeye baslamistim.

En sonunda daha fazla ugrasmamin bir faydasi olmayacagini anlayip basimi annemin dizine koyarak onun sakinlesmesini bekledim. Biraz sakinlesince bana elindeki kagidi uzatti. evet. sanirim bu tahmin ettigim seydi. Artik olanlara o kadar alismistimki hic tereddüt etmeden elimdeki kagidi yirtarcasina actim.

"Size yasattiklarim icin cok üzgünüm. Şirkette işlerin iyi gitmedigini ve kisa surede bu duruma gelecegimizi biliyordunuz. Ben herseyimi kaybetmisken burada kalip hayatima devam edemezdim.

şu anda ikinizde yaninizda olamadigim sizi biraktigim icin beni hayatinizin sonuna kadar affetmeyeceksiniz biliyorum. ama bunu yapmak zorundayim. Bir iki gun icinde eve icra memurlari gelecek. onemli esyalarinizi ve kasadaki son parayi alarak evden cikin. ve babam.. Onu yalniz birakmayin. size ihtiyaci var. belki su saatten sonra gozunuzde bir degerim olmayacak ama yaptigim hersey icin sizden ozur diliyorum..."

Babam her zamanki sogukkanliligiyla terketmisti bizi. belki de kendimi hic bu kadar yalnız hissetmemistim. Ama annem ve dedem icim guclu olmam lazimdi. Kollarimi annemin boynuna dolayip sessizce konusmaya basladim. "asıl hersey yeni basliyor, YENİDEN.."