Libidinous Series 10: Hutch Leif Wechsler

Chapter 7

"Ano naman yang ginagawa mo?" Tanong ni Kara sa akin.

"Ah—ito ba. Balak ko kasi hatidan ng Lunch si Hutch." Nahihiya niyang sabi sa kaibigan.

"Wow! Taray naman nitong besh ko. Girlfriend material talaga! Ipagpatuloy para sa ekonomiya." Sabi nga nito sa akin at kumuha ng chip at nagsimula ng manuod ng tv.

"Sana naman magustuhan ni Hutch." Sabi niya sa nilulutong adobo. Tinikman niya pa ang gawa at nasarapan naman siya dito.

Inihanda na nga niya ang paglalagyan para naman mamaya presentable ito.

——
"Masaya ka ata." Bati sa akin ni Frida.

"You can say that, Frids. It's too good to be in love." Sabi niya sa pinsan.

"Natamaan ka nga. Paburger ka naman." Pangaasar pa nito sa kaniya.

"Saan mo gusto?" Sagot niya dito.

"Wow! Gusto ko tuloy mameet si Hetty. Papasalamat ako sa kaniya. Anyways, ito na pala yung record ng pasyente mo.

Iniabot nito sa akin ang folder na naglalaman ng record ng paseyente ko.

"Frids, hold that patient. I don't want to see her." Nang makita niya kasi kung sino ang pasyente ay nainis agad siya.

"Pero—Hutch, he's dying." Sabi ni Frida sa kaniya. Muli naman niyang tinignan ang folder na binigay nito. Wala naman siyang nakikitang pagkakalala nito.

"Still, I don't want to see him." Sabi pa niya sa pinsan.

"Hutch, remember he still a patient at nanumpa ka di ba nailigtas ang buhay ng pasyente so treat him as a doctor. Act professional." Sabi nga nito sa kaniya. Napabuga na lang siya ng hangin.

Ilang sandali lang ay tinawag na ni Frida ang kaniyang pasyente.

"Hutch—anak. Salamat at —" hindi na niya pinatapos ang sasabihin nito.

"I'm here to treat you. Kung may gusto kang sabihin na hindi related sa kondisyon mo you can freely go." Malamig niyang sabi dito. Nanahimik naman ang lalaking nasa harap niya at chineck na ang kondisyon nito.

"Anak, miss na kita." Sabi niya ng matapos ko siyang mabigyan ng mga reseta.

"You have to drink your medicines 3 times a day." Sabi niya dito. Ipinagwalang bahala niya ang nauna nitong sinabi.

"Anak." Sabi pa nito sa kaniya pero naiinis lang siya kapag sinasabi nito ito sa kaniya.

Nanatili siyang abala sa mga binabasa niyang diagnostics ng kaniyang pasyente nang marinig niya ang pagsarado ng pinto.

Napabuga naman siya ng hangin. He shouldn't be here, kung hindi lang siya nanumpa na manggamot ng may sakit hinding hindi niya gagamutin ang lalaking nangiwan sa kanilang dalawa ng mommy niya.

He can still remembers the days that he needs him pero hindi man lang ito nagpakita sa kaniya. Countless "father and son day" na hindi nito pinupuntahan during his middle school at Birthdays na hinihintay niya ang presensya nito pero tanging regalo lang na pinapadala nito ang laging sumasalubong sa kaniya.

He even begged for him just to came back to their lives para maging buo na ulit ang pamilya nila at para hindi na umiyak ang mommy niya araw-araw pero naging matigas pa rin ito. The moment I saw my mom begging and kneeling for him to come back but he refused and chose his mistress instead, I started to pity him and forgot that he is my father.

Alam niyang ayaw ng ina niya na kakalimutan niya ang ama pero sa tuwing naaalala niya ang ginawa ng ina para mapabalik ito ay lalo siyang nagagalit sa ama niya.