Δυο μαριονέτες χορεύουν και γελούν
Στους δρόμους τριγυρίζουν...
Μα η καρδιά τους πνίγεται μ'αυτό
Που αντικρίζουν.
Σαν καράβι με επιβάτες
Τα συναισθήματα, βουλιάζουν.
Τι ειρωνεία!
Άνθρωποι στον δρόμο
Να πολεμούν ενάντια
στον Πόνο.
(Το σύζυγο της Ζωής.
Αυτόν ναι, αυτόν τον
δολοφόνο.)
Δίχως να θέλουν
Να τον αγγίξουν.
Τις ψυχές τους
Άθικτες ελπίζουν να κρατήσουν
με το φόβο να μη τις σφυρηλατήσει.
Μαριονέτες οι άνθρωποι
Που καλά κινεί η Ζωή.
Αυτή διατάζει,(Διστάζει;)
Αυτή αποφασίζει.
Σπέρνει το δηλητήριο
ή σπόρους φυτεύει
Κρυφά απ'το σύζυγο.
Το δισκοπότηρο γεμίζει
Με τις σταγόνες από
το αίμα των ψυχών,
τ'οποίο πήζει.
Ανθρώπινα πλάσματα
σε Θέατρο Σκιών.
Κινεί τα νήματα
όπως θέλει αυτή.
Ανέκφραστη κι
αναίσθητη!
Ελπιδοφόρα,απελπιστική,
ένδοξη, άδοξη.
Εγγυωμένη ένα
ζοφερό μέλλον,
ή μήπως και υπέρλαμπρο;
-Artwork by Marina Mika
© Myra. Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα.
