Έχεις ανάγκη από επινοήσεις.
Να καθησυχάσεις το μυαλό σου προς την κενή σου άδικη πραγματικότητα.
Eπιλέγεις τη σίγουρη διασκέδασή σου να συνταιριάξεις,
ενώ ξέρεις πως δε θα γίνεις ποτέ σαν αυτούς.
Το πνιχτό γέλιο σου ενώ κρατάς τους λυγμούς
και θέλεις να διπλωθείς σαν έμβρυο και να αρνηθείς ο,τι ακούς,
ο,τι βλέπεις.
Τη χροιά της φωνής σου να μιλά,
ενώ δε μιλά.
Μια σφιχτή αγκαλιά να γκρεμιστείς ολάκερη και να μη σε νοιάζει.
Ενώ δεν έρχεται ποτέ..
Το τριαντάφυλλο που το πότιζες και πέθανε.
Τον φίλο που τον φρόντιζες και σε ξέχασε.
Τον εραστή που ερωτεύτηκες και σε ξεκοίλιασε.
Το φίλο που χάθηκε,
τον εραστή που σκότωσε,
το τριαντάφυλλο που πέθανε,
την αγάπη που δεν ήρθε.
Κι όσο επινοείς τόσο θα υποφέρεις.
Γιατί η μαγεία ανήκει στους καταραμένους παρείσακτους,
που τη χαράζουν με την πένα τους.
© 2018 Myra. Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα.
Artwork by Martine Johanna
