Αυτό το ποίημα εκφράζει την πολυπλοκότητα των σχέσεων και την εσωτερική αναζήτηση της ταυτότητας. Μέσα από τις φωνές και τις σιωπές, επιχειρώ να αποτυπώσω την ένταση της μητρικής σχέσης, την αγάπη, τον πόνο και την ανάγκη για κατανόηση και αποδοχή.
Ήμουν μέσα σου.
Κλωτσούσα πολύ.
Ξέρω, σε πονούσα.
Όμως δεν μπορούσα να το καταλάβω.
Βιαζόμουν να βγω έξω στο φως.
Να τελειοποιηθώ για να μπορέσω ανοίγοντας τα μάτια μου επιτέλους να σε κοιτάξω,
καθώς με κρατάς.
Τη μορφή του προσώπου σου.
Την ικανοποίηση και την κούραση των ματιών σου.
Είμαι εδώ τώρα. Μπροστά σου..
Με έφερες στην ζωή.
Θα με πονέσεις,
θα σε πονέσω.
Μέσα μου είσαι εσύ,
μέσα σου είμαι εγώ.
Εσωτερική ανάπτυξη,
εξωτερική ματαιότητα.
Εσωτερική ισορροπία,
εξωτερική παράνοια.
Δε με προστατεύει τίποτα γύρω μου.
Δεν είμαι στην ασφάλεια της περιοχής σου.
Χρώματα, ήχοι, φωνές, καταιγισμός εικόνων και πληροφοριών.
Μαμά πού είμαι;
Τι είναι όλα αυτά γύρω μου;
Πού με έφερες;
Θα με προδώσεις.
Πλημμύρα οπτικών γωνιών.
Γέλιο, δάκρυ, κραυγή, πόνος, πόλεμος, απώλεια, ανθρώπινος παραλογισμός.
