Πρόσεχε τις λέξεις
Λέξεις που περιμένουν,
Πίσω από τα χείλη.
Αυτά, τα σφραγισμένα χείλη,
Φοβισμένα πια αρνούνται
να συνεργαστούν.
Αφήνοντας λέξεις εκτεθειμένες,
Σαν τα μαραμένα φθινοπωρινά φύλλα.
Στην εξορία όσων πια ξεχάστηκαν
Μια παιδική κούνια,
Μια απατηλή υπόσχεση,
Μια ξεθωριασμένη ιστορία,
Στο πέρας του χρόνου.
Εκεί, σιωπηλά ευδοκιμείς,
Δίπλα στης Λήθης το ποτάμι.
Η μοναξιά απαιτεί τη φωτοσύνθεση σου,
Μα σου στερούν τα ωραιότερα σου πέταλα.
Και στην άγρια ανάπτυξη
Η ύπαρξη ακέραια απομονωμένη,
Περιεργάζεται την αγνή της ουσία.
Γι'αυτό πρόσεχε τις λέξεις.
Μην τις ξυπνήσεις,
Όταν πια μπορούν να σε σκοτώσουν.
© 2019 Μyra.
Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα.
