Don't worry,I Still Love you(DWISLY)

Chapter 3

Yesha's POV

"Napagusapan namin na,Iarrange marriage kayo ni Brex"

T-teka nga,tama ba ang narinig ko?Arrange Marriage?Kay Brex?sinong Brex?or baka si Brent ang sabi niya,bingi lang talaga ako?

Gulat akong napatingin sa señorita na ito "A-ano p-po b-ba p-pinag sasabi niyo?Arrange marriage?H-hindi po p-payag si Mom kung totoo man yan kasi ang tanging gusto lang nila mom at dad eh mafinish ko ang pag aaral ko"oo tama,hindi totoo yun kasi kilala ko ang mga parents ko.Hindi nila ito magagawa.

"Hija,pumayag ang parents mo,okay?Do you know na kaibigan ko ang mama mo.We're friends since nung maliliit pa lang kami." So ano bang connect ng friendship nila? "Eh ang kaso,unti unti ng bumabagsak ang company namin kaya nag presinta ang mga parents mo na tumulong at ito ngang arrange marriage ang naisip nila." Sina mom at dad ba talaga ang nag isip?sana hindi "Kung hindi mo natatanong,yes,sila ang nakapag isip ng idea na ipakasal kayo ng anak ko kasi ito na lang ang way na maisalba kami sa pagbagsak ng company namin.At kapag nagsanib pwersa ang mga pamilya natin at nagkaroon ng connection,tiyak na tayo na ang pinaka mayaman dito" Sabi ko nga,diba...Ugh! Impossible!Hindi ito pwede..Alam kong she's just joking.

"Mawalang galang lang po señorita,I don't have time para po sa mga joke niyong yan.Itigil niyo na po yan.Ako na nga po ang naglakas loob na maghatid diyan kay Brent tapos loloko lokohin niyo ako.Nakakainis po yang joke niyo.Sige po,aalis na po ako..."

"Wait Hija,hindi si B--------"

"Aalis na po ako"Jusko,daldal ng inang yun ah.Tandang tanda na,ang hilig mag joke.Pakain ko kaya sa kanya ang anak niya..tssss

Pagkalabas na pagkalabas ko nang bahay,agad kong naalala na wala nga pala akong sasakyan at ang mas grabe,wala akong kadala dala kahit pera man lang or cellphone!!!Ugh!Ano na gagawin ko?!

"Hija?Is there any problem?"Ayy juice colored!nuh ba yan?pano ba ito?kakahiya naman kay señorita na ito kung hihingi ako ng tulong dito eh matapos akong mag walk out....

"W-wala naman po." pagpapalusot ko na lang.

"Hija,jan ka lang ah?titingnan ko lang anak ko."

"Ah sige po" woah! Buti na lang..kelangan ko na talaga umalis.Mag lalakad na sana ako pauwi ng biglang.....

"Ihahatid na kita." Ayy puso ko!kakagulat naman yun.Pagharap ko sa nagsalita ay tumambad sa akin si Brent na may benda sa kamao.Teka,infairness pogi niya talaga kahit mukha siyang adik.Landi ko ba?Charot.

"Ay hindi na.Kaya ko na" pag papakipot---I mean pagdadahilan ko na lang.Mahirap na,baka mag assume ang isa diyan..tsk tsk

"Pano ka uuwi kung wala kang kadala dala?!OBOB ka ba talaga?!" Aba at may gana pa itong makipag away hah.Sinusubukan mo talaga ako e noh?tsss

At tsaka,pano niya nalaman na wala akong dalang mga cellphone at pera??may lahing manghuhula pala ito e. -_-

"Anak!Br------"sita ng mama niya..BWAHHHH - - ,

"FINE!!!UGH! Get inside my car now!" Grabe bakit ba kapag seryoso at nasigaw itong lalaking ito,feeling ko ang hina ko kasi wala akong laban.Napapasunod na lang tuloy ako basta.

Habang nasa biyahe kami,kapansin-pansin ang pananahimik namin,kaya imbis na sulyapan siya sa rear view mirror,hindi ko talaga ginawa kasi baka mag ASSUME.Kahit nga peripheral vision,hindi ko ginagamit haha LOL.

"Brent,hatid mo na lang ako sa school kasi for sure may klase pa.Pero pag di mo kaya,wag ka na lang pumasok" pag basag ko sa katahimikan.Juice colored bakit ba naman ganito ang buhay.