ÜA/10

933 40 3
                                    

Sınav haftamda bile bölüm atıyorum bence değerimi bilmelisiniz :Dd Bu arada bazı karakterlerin davranışlarını saçma bulabilirsiniz ama bunların kurgu icabı böyle olması gerekiyor. Bazılarına boşuna psikopat demiyorum yani :)) İyi okumalaar :)

"Ne-ne yapıyosun s-sen?"

"Ha önemli bir şey değil ya dişime et kaçtı da onu şeyediyorum."

Allah'ım ya ne yapmaya çalışıyor bu?? Psikopat Cankan'ın psikopat arkadaşı işte. Bay Psikopat.

"Dişindeki eti şeyettiysen gidebilirsin."

"Aslında başka bir amaç için gelmiştim. Elimdekinden de anlaşıldığı üzre." Bıçağı sallayıp konuşmaya devam etti. "Ama sanırım mesaj alındı ha?"

"Sana bizi tehdit etme hakkını kim veriyor lan?" Alperen bi sus ya. Zorla bıçaklattıracak kendisini.

"Alperen. Neyse. Tam olarak söylemek istediğin şey ne? Ne yapmamı istiyorsun?"

"Cankan'ın leyhinde ifade vermen. Bu kadar basit."

"Yok canım o kadar basit değil. O Cankan malı yüzünden bacaklarım kırıklarla doldu. İsteğini yeri getiremeyeceğim için çok sorry."

Sorry mi? Çok iyi yaa. Cankastik kelimeler kullanmaya da başladım. Oh valla ne güzel çift oluruz. (!)

"Tühh ben de çok üzüldüm şimdi. Ama emin ol beni üzmeyi hiç istemezsin. Çünkü üzülünce daha bi psikopat olurum."

Bıçağı tekrar salladı vee... Ohaaa!!!!! Sağ koluna bir çizik attı yaa yuuuh!!

Alperen'le aynı anda birbirimize baktık ve gözlerimizi pörtlettik. Bay Psikopat'ın elinde bıçak olmasa kahkahalarla gülebilirdim. Alperen sen tepki verme yaa. :D

"Noldu? Ah doğru ya siz iyi aile çocuklarısınız. Nasıl da unutmuşum?! Gözlerinizi kapayın da rüyanıza falan girmesin."

Tüm bunları öyle bir ses tonuyla söyledi ki yerin dibine girmek için dua ederken buldum kendimi.

"Kess!!" Bu Alperen de alem çocuk valla. Dinledi dinledi en sonunda tek kelime edebildi. Bravoo!!

"Buyur canım? Bir şey mi dedin?" Bay Psikopat Alperen'i döver bak. Sus Alperen.

Ne düşünüyorum ben yaa??! Neyse.

"Bitti mi söyleyeceklerin?"

"Sana bağlı. Eğer anladıysan..."

"Git artık."

"Bunu evet olarak kabul ediyorum. Hadi gençler kaçtım ben. Özleyin beniii!!"

Ve sonunda pencereden atlayıp gitti. İşimiz var bununla.

Tam derin bir nefes alıyordum ki, az önce Bay Psikopat'ın durduğu pencerenin önündeki küçük poşet dikkatimi çekti. Poşeti yerden alıp açtım.

Kendi fotoğrafımla karşılaşacağım aklımın ucundan bile geçmemişti...

ÜVEY AİLEMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin