Bir uçurtma sözüm var

.....

Geçmişin mengenesinde sıkışıp kalanlar bilir o ciger sızısını.Gecelerce görülen aynı kabuslar üstelik uyanınca da bitmeyen gerçeklerin uğultusuyla bir katre bile yol alamıyoruz.Özlüyorum cocukluğumu eski bir ahşap kokusu dolduruyor burnumu.Uzanamadığım en uzak daldaki o güzelim erikler de buluyorum kendimi zaman zaman.Kimbilir bu da benim tutunuşumdur.Sarp sarp cetrefilli hikayelerin ucuz kahramanlarıyla cokca vakit geçirmişliğim var kaliteyi tahayyül edemiyorum artık.Bir kahve eşliğinde sıcacık sohbetlerin ortamında kenar da duran bir biblo bile olmaya o kadar razıyım ki oysa..Ben kendimi ariyorum ,özümü, köklerimi kemikleşmeden onceden kırılgan en naif halimi..mandalina kabuğu kokan ,dibi tutmuş reçellerden akşama doğan kahkalarimı arıyorum.Bayram sabahları gibi gözleri ışık saçan minik yumurcağı arıyorum.Sahi siz nasıl korudunuz ve yahut koruyabildiniz mi kırmızı papuçlu babasının gözdesini..koruyamadıniz değil mi ??
Kimbilir kaç yasanmıslık siyah caldi düşlerinize ..kacımız küskün kaçımız aldırmaz sehirler kurdu pürüzsüz görünen hayatlara.Kendi şehrimden bahsetmek istiyorum biraz.Sahte insanların yön yön sardığı maddeden oteye geçemeyen şu et yığınlarının egomanyası.İçimdeki itopyaya bir tepkiydi sanki..şimdilerde bir söğüt agacının golgesinde olup bitenleri izliyorum .Cok zormuş bir başkasının gozunden kendini izlemek .zor ,güç ,bela resmin dışına taşmak .Büyüdüm mü dersiniz sicağıyla anlayamadım yureğim soğudukca sancıyorum.yeniden kaynar mı bilmem ama acıyan yerlerimi elimle gösterip anneme sikayet edebilirdim cocuk olsaydım.kimsenin birbirine tahammülü olmayan bu menfaat yüklü cehennemde artık şasırmıyorum.kavgalar gürültüler rahatsız etmiyor eskisi kadar hoş en bi sevdiğim yağmur bile ruhuma dokunmuyor sanki.Bir de o o en bi sevdiğim yağmur sonrası kokan toprak yetmiyor mutlu etmeye .Yazmakla da iyileşmiyorum öncesi gibi ..kendimi arıyorum lisanımı anlayabilecek bir simitci bulamıyorum köşe basında.