Bir uçurtma sözüm var

.....

Dünyanın size göre bir yer olmadığını anlayınca kulaklarınızda uğuldayan o amansız "gitme"türküsü.Bazılari icin cok kolay olsada bazıları icin zordan öte imkansızdır .Adına bi dolu siirler yazılan eylem ,gidemeyisin sancısı tutmuştu bende de.insanoglunun nankörlüğüne deginmiştik ya o sıralar da haddinden fazla nankördüm.Bakıldığında kaldıralamayacak gibi bir yasatım yoktu.Öyle büyük acılara ev sahipliği yapmamıştim.Bir cok hayattan çok daha kusursuzdu belkide..Beni cok seven ,kollayan ,koruyan bir ailem ,dunyanın en güzel kokusuyla yanımı yöremi dolduran bir evladım samimiyet tükenmek üzere olsa da hala bir yerler de filizlendiği umudum ,cok daha önemlisi bitmek tukenmek bilmeyen maviler de bir inancım vardı.Durum böyleyken bu nankörlük değildiyse neydi..? İnayet daha nasıl olabilirdi ..Aidiyet duygusu eksikti.Tek problemim ait olamıyordum .Ben nereye ait oldugumu bilmiyordum ve kuru bir yaprak gibi savruluyordum.Elbette acı tecrubelerimi sabitleyen yaralarim oldu. Kimilerine gore toz zerresi bana göre ise tufan.Artık zayıflığımı kabullenmem lazımdı.Ben kimdim ? Sorulari ya rafa kaldıracaktım ya da hayatın bana verdiği ölçüde kavgami sacunacaktım.Hasılı ikisinide yapamadım.Gitmekle kalmak arasinda omurgasız ,sığıntı bir nefestim.Düşlerimde cocuk kahkaları vardı gerçekte onları hep ağlarken görüyordum.malesef anladim ki hayat kendini düsünen insanlar icin kolaydı.Farkederek ,gorerek yasayan insanların her uzvu kanıyordu.Yakınlar ırak olmaya başlayınca yolları tozutmanın anlamıda yoktu.O gun bugundur hali hazırda bir sırt çantam bir de uzatamadığım saçlarım var..Bodoslama yaşanması gerektigini düsundugum bu kisacik filmde kontrol sartmıs.Kendini korumaya alan insanları tanıdıcıkca direncim kırıldı yaşamaya.İcimde ıhlamurdan bahçeler ,o nasırlı elleri öpülesi ihtiyarlardan, masal dinletileri var.Tarhana buğusunda kenetlenen değerler var..Dısarıda ise herşey bambaşka ..Hırs,ihtiras ,riya ,menfaat ben merkezli yalan bir kabus var.