Usul usul ögrendikce etrafinda olup bitenleri,yalanları ,sahtelikleri gayri ihtiyari mesafelere sıgınıyorsun.Mademki birlikte yasamak zorundasın mademki bu dayatmadan kaçamiyoruz .Nasil daha katlanırlığını sağlayalabilirimlerle artık eskisi gibi olamıyorsun.En çok da akrabalarına ,yüzyüze baktıklarınla mecbursun bir aheng tutturmaya.Oyle gelişi güzel yasayınca kavrayıveriyor sana ait ne varsa belinden.Buda suc ve söz hakkını beraberinde getiriyor .Baktın olmuyor iyi niyetinden vuruluyorsun her defasında tekerrür ediyor kullanılmışlığın ,bir dur deme ihtiyacı duyuyorsun.Kimse senin yorulmuşluğunla ,kırılmışğınla ,artık kaldıramadığınla ilgilenmiyor çünkü.Hâl böyle olunca bu gidiş nereye diyorsun.Hah!tamda o noktada aldığın tepki "sen cok değiştin" oluyor."Hayır" demeyi öğreniyor olusun karakterinin dönüştügünü hissettiriyor onlara.Normal olanı sona bırakırsan kaçınılmaz sonun da böyle oluyor işte
Evet ben değiştim lakin siz aynısınız .Degıştim cünkü artik vaktimin neredeyse tamamini uyuyarak geciriyorum.Saclarim ruzgara değmiyor artık ,gözlerim gün ışığından rahatsız oluyor,kalabalık yalnızliklar da misafirlik yapmiyor ,ağırlamıyorum da..degıstim çunku kaçiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir uçurtma sözüm var
Non-Fictionimlası bozuk bir öyküyüm , samimiyetsiz uyak kaygılarına ise oldukça dirençsizim.Siyahın bilmem kaç tonunu taşıyor ruhum.Ben ise maviyim .İçimdeki kız çocuğuna bir uçurtma sözüm var.
