opgesloten in mn eigen eigen huis

01

Langzaam maar hard kwamen de voetstappen dichterbij, het waren die van mijn vader. Mijn telefoon was afgepakt voor de rest van de maand. Ik had een Instagram post geplaatst met de tekst: sometimes i wanna kill my self.

Mijn ouders hadden dit iets te letterlijk opgevat en ze dachten dat ik zelfmoord ging plegen. "sukkels" M'n ouders waren streng maar ik kon het hebben, het kon altijd erger.

De deur ging open, en het afgrijselijke hoofd van mijn vader stak zich naar binnen. De mond ging open en hij zei voor de 4e keer deze dag tegen me: "moet ik je nog helpen of kan je alles alleen af" hij sprak altijd zo vreemd. Alsof hij elk moment kon neervallen en sterven.

" nee hoor het lukt me wel alleen af" hij keek me strak aan toen die woorden aankwamen bij zn oren. Langzaam verdween het hoofd en de deur viel dicht. pff, soms dacht ik echt dat ik het enige normale mens op aarde was hier.

" FLIKKER OP" ik zuchtte, Marco kon zijn grote mond weer niet eens houden. Waarschijnlijk speelde hij weer GTA en werd hij voor de zoveelste keer vermoord. Soms heb ik echt medelijden met mezelf. Hoe kan ik een huis leven met een broer die praat tegen zijn computer, een vader die gek is in een hoofd, en een moeder die de gekke vader maar leuk blijft vinden. Is mijn moeder soms ook gek?

ik was er klaar mee, ik sloot mijn wiskunde boeken en plofte op mijn bed. Ik pakte mijn laptop en opende GOOGLE: Wanneer ben je gek in je hoofd? ik kreeg vreemde resultaten over mensen die dachten dat ze een geest waren en dachten dat ze ongezien alles konden doen en horen.

Mijn vader had daar wel iets van weg. In het volgende resultaat stond iets over moordneigingen. Goed, ik was hier ook al snel klaar mee. Snel sloot ik mijn laptop en kroop onder de dekens. Ik keek op de wekker, 18:55. We hadden nog niet gegeten. Vaak vroeg ik me af of mijn ouders dachten dat je ook zonder te eten leven kon. Het overkomt ons namelijk regelmatig dat ik 's avonds beneden kom rond een uur of 9 en moet vragen: wat gaan we eten? en dan kijken mn ouders me aan alsof ik Russisch praat.

jep, ze zijn gek...

mijn wekker sprong ondertussen op 19:00 en ik draaide me om op mijn zij met mn gezicht naar de muur. Ik tekende onzichtbare kruisjes en hartjes op de muur met mijn vingers. De hartjes voor de liefde voor mezelf omdat ik eigenlijk altijd al alleen ben geweest, geen vrienden, geen vriendje, al mijn familie woont in het buitenland en zoals ik al zei: mn gezin was gek. De kruisjes tekende ik er weer door heen omdat ik mezelf er eigenlijk te arrogant voor vond.

ik draaide me weer op mn linkerzij en sloot mijn ogen. Morgen zou alles weer hetzelfde gaan. Mn ouders vergeten me wakker te maken, ik ga naar beneden en probeer het licht aan te doen maar ze hebben de stoppen er uit getrokken omdat ze denken dat dat goedkoper is. Vervolgens wil ik de deur uit om naar school te gaan maar zitten de deuren op slot, omdat ze denken dat Marco en ik 's nachts weglopen. Daarna moet ik ze wakker maken en zijn ze de hele dag chagrijnig.

Welkom in mijn gods goeie leven.