opgesloten in mn eigen eigen huis

03

Op de hoek van de trap, waar de trap dus naar links wend bleef ik liggen. Ik lag daar als een hoopje sla, stil en nietsnuttend. Ik merkte dat ik moeite had met ademen en ging recht op zitten.

Waar was ik? oh ja shit, in mn eigen huis, op de trap, waar ik van af gevallen was. Hoe dan?
Toen viel me iets op, ik keek rechts omhoog naar de trap, snel verdween er een schim achter de deur van mijn ouders slaapkamer. What the fuck was er net gebeurd?!

Werd ik geduwd? Wilde iemand MIJ pijn doen? Ik kon geen antwoord bedenken op deze vragen. Het was donker en stil. Opeens was ik ontzettend bang. Ik rilde van de kou en er liep een traan over mijn wang. Waarom was dit zo vreselijk. Alsjeblieft Laar wordt wakker uit deze nachtmerrie.

Ik snikte en stond op. Ik had twee keuzes, of ik ging naar beneden en ik vlucht uit dit vreselijke huis, of ik koos gewoon gelijk voor de eerste optie. Ik keek nog 1x naar links, niemand.

Ik nam een sprong en stond gelijk beneden. Mijn ouders waren gelukkig wel zo dom om de sleutel naast de deur te hangen. Vroeger was ik er te klein voor om er bij te komen, maar als ik nu op mijn tenen ging staan kon ik hem eraf pakken.

Ik hoorde de slaapkamerdeur van mijn ouders open gaan, hij piepte luid en duidelijk door het stille huis. Het zweet stond op mijn voorhoofd en mijn handen trilden. Ik probeerde de sleutel in het sleutelgat te duwen maar ik was zo gespannen dat ik wel een trilboor leek.

fuck fuck fuck dacht ik. Ontspan Lara je hebt nog ongeveer 5 seconden en staat hij beneden. Ik hoorde de overloop kraken en de persoon zette zijn voet op de bovenste traptrede. Ik begon nog zenuwachtiger te duwen met de sleutel tegen het sleutelgat in het pikkedonker.

ondertussen liepen de voetstappen verder naar de volgende treden, hij stond bijna op het tussenstukje. Ik merkte dat ik sneller ging ademen en de deur was nog steeds niet open. Nog 4 treden dan stond hij beneden. Had hij me gezien? Gehoord? Opgemerkt?

Wanneer was deze vreselijke nacht voorbij.

Eindelijk! de sleutel werkte mee en ik draaide hem om in het sleutelgat, en nog een keer, en nog een keer...Ik draaide hem wel 6 keer om maar dat klote ding wilde niet open.

Ik voelde iemand zwaar ademen achter me en ik durfde me niet om te draaien. "alsjeblieft doe me geen pijn, wie je ook bent, ik zal alles doen wat je zegt, maar doe me geen pijn" piepte ik. De tranen sprongen in mn ogen en ik keek over mijn schouder.

"wat zei je nou?" ik keek op en draaide me om. Er stond een zwarte schim voor me, hij was klein en dun. " hey laar, gaat het wel? what the fuck doe je hier?!" Ik herkende de stem uit duizenden. " MARCO?!, JIJ ACHTERLIJKE HOND!"

" sstt doe is ff rustig het is 4 uur in de nacht" siste Marco. Was jij dat die voor mijn deur stond? vroeg ik aan hem. " Huh ik voor jou deur? waarom zou ik dingen aanraken die jij hebt aangeraakt" hij grinnikte bij het uitspreken van die zin.

Ik rolde met mijn ogen maar herstelde me weer. " Ik denk dat papa en mama gek zijn..Ze doen zo raar, Ze sluiten alle deuren af en net stond dus jij NIET voor mijn deur, ik bedoel: wie dan wel?"

Marco keek me met grote ogen aan. Ik dacht even dat hij een potje ging staan janken. Maar ik vergiste me, tuurlijk niet. Hij schoot in de lach en zei tegen me: " serieus Laar, Onze ouders? gek? geloof je het zelf. Ze zijn misschien anders maar zolang ze geen moordneigingen hebben zijn ze echt niet gek hoor"

"Jaja het zal wel" zuchtte ik. " ga nou maar naar bed en lekker slapen, ik heb net gekeken waar dat geluid vandaan kwam en keek bij papa en mama, maar die liggen te slapen alsof ze dood zijn. Oordopjes ofzo, dus slaaplekker Laar" Ik glimlachte naar hem en liet zien dat ik hem geloofde. Tenminste dat was de bedoeling want ik ging niet lekker slapen, dat wist ik nu al...