Κεφαλαιο 7

490 15 6
                                    

κ οι μερες περασαν καπως ετσι, ειχαν περασει ηδη τρεις βδομαδες.

Η υγεια του πατερα μου πηγαινε πολυ καλυτερα, πλεον δεν χρειαζοταν μηχανικη υποστιριξη γιανα αναπνεει.

Τον επισκεπτομαι σε καθημερινη βαση, κ οποτε εχει επαφη με το περιβαλλον η δεν κοιμαται μιλαμε για λιγο.. του ειπα οτι εχω μια φιλοξενουμενη κ γενικα εχω μια παρεα σπιτι οποτε να μην στενοχωριεται για μενα που ειμαι μονη, κ οτι οι δουλειες πανε καλα... δεν ηθελα να τον ανησυχισω για τις οποιες δυσκολιες βρισκω, ειναι ακομα σε φαση αναρρωσης κ ο γιατρος ειπε οτι δεν πρεπει να ταραζεται.

Κ οσο αφορα εμενα προσωπικα? Προσπαθω να διαχειρηστω τα αισθηματα μου προς την Camila.. Μονο που συνειδητοποιησα τα αισθηματα μου προς αυτην με τρομαζει πραγματικα, δεν ξερω τι να κανω, αισθανομαι σαν να μην μπορω να ελεγχω καθολου τον εαυτο μου, κ ειδικα οταν ειναι γυρο μου. Ομως παρολαυτα η συμπεριφορα μου παρεμεινε η ιδια, δεν ξερω τι εχει καταλαβει κ αν εχει καταλαβει κατι εγω προσωπικα δεν της εχω πει το παραμικρο. Της φερομαι οπως κ πριν σαν να μην συμβαινει τιποτα.

Ημουν στο σπιτι, η Camila ηταν εξω στο κηπο με τον Αρη κ παιζανε αυτος ο μικρος ταραξιας εχει πολυ ζωη μεσα του, εγω ειμαι στο γραφειο του σπιτιου κ εψαχνα κατι χαρτια κατι συμβαλαια αλλα δεν τα εβρισκα ισως ο πατερας μου να τα ειχε καπου αλλου.. τωρα τελευταια χανονται πολλα εγγραφα η ισως ο πατερας μου τα ειχε αλλαξει θεση χωρις να μου το πει, αμαν ρε πατερα γινε καλα να μου πεις που τα εχεις...

Με αυτες τις σκεψεις πηγα κοντα στο παραθυρο κ χαζευα το υπεροχο θεαμα που ειχαν τα ματια μου. Η Camila να τρεχει ο Αρης απο πισω της να τρεχει κ να γαυγιζει, καποια στιγμη καθως τους παρακολουθουσα την βλεπω να σκονταφτει κ ν πεφτει κατω, αμαν την ματιασα λεω, ο Αρης ν πηδαει πανω της κ να την γλυφει στο προσωπο... γελασα πολυ με αυτο κ αποφασισα να παω κ εγω μαζι τους...

Δεν χανονται αυτα...

Καθως τους πλησιαζω η Camila σηκωνεται κ με πλησιαζει...

Camila: θελω να μιλησουμε λιγο.

Lauren: εγινε κατι?

Camila: οχι μην τρομαζεις.. μια χαρη θελω να ζητησω αν γινεται.

Lauren: πες μου.

Camila: ερχεται η κολλητη μου σημερα το απογευμα κ αναρρωτιομουν αν θα μπορουσε να ερθει να μεινει εδω μαζι μας για λιγες μερες..

Lauren: αφου το θες εσυ, ετσι θα γινει.. δεν μπορω να σου αρνηθω.

Camila: εισαι η καλυτερη..

Game • Set • Match (Greek Camren) Donde viven las historias. Descúbrelo ahora