zihnimdeki delik

gecenin karası

merhaba arka bahçem.
dallarına salıncak kurduğum yüz yıllık ağaç.
bak, gecenin karası.
ne hüzünlü renk.
dallarında yağlı urgan bu kez.
gecenin karası...
intihar vaktim.
bak, ne kadar da alt üstsün şimdi.

merhaba eğik başım.
anısı kalmışım.
biliyorsun, kayboluşumu aramak anlamsız bi' paradoks.
yazdıkça siliyorum artık.
kağıttan değil, aklımdan.
bak, ne kadar da unutuldun şimdi.

merhaba çocukluğum.
büyürken öldürdüğüm.
ben güneş çizmedim hiç.
vasiyet yazdım; dalgınlığıma geldi çocukluğum.
intihar mektubum.
bak, ne kadar da arda kalansın şimdi.

şimdi...
sen ne kadar gelmeyeceksen şimdi,
ben, o kadar beklemiyorum.

ah dediğim!
çözemediğim.
ne kadar unutulmaya mahkumsa da her şey,
nasıl unutulur gözlerin.
ben, yeşilinde kaybolmaya mahkum.
bir aşk daldım; ''aman boğulmayasın!''

ilk görüşün aşkı perişan olurmuş.
sen benim; ilk gülüşüm!
bir kağıt müsveddesinin ortasında, öyle yalnız hissettirenim.

kapanmayan mesafem.
kime anlatsam olmaz seni; ''biri vardı...''

geldiği gibi gidenim.
şimdi senin arka cebindeyim.
bak, ne kadar da pişmansın şimdi.