senin bir adımın cennet bahçesine çevirirken tüm bu çölü,
ben bin adım atsam iki damla su çıkmaz, biliyorum.
mesele ait olabilmekte,
oysa daha kolay kaçar gibi yaşamak.
korkarsın.
bakma öyle... korkaksın!iki kadeh koydum masaya,
birisini hiç doldurmadım.
aklımdan çıkmıyorsan kal orada,
ben çıkarım.
al sana mesele.olmadığın her yerde kendimi bi' bok sanıyorum.
yokluğuna bi'şeyler karalayıp,
oturma odasında şair geçiniyorum.kaçak katlar çıkıyorum kalbimin orta yerine,
tek gecelik mesailerde...
kar etmiyor.
bırak!
daha sabah olmaz buralarda...bak,
seni beklemedim.
ama hiçbir yere de gitmedim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
zihnimdeki delik
Poesíaboş duvara karşı sigara içer gibi ulan, en sıradan halimle. kusursuz bi' sessizlik; vazgeçtim... kaybettim...