Seçim

İlişki durumu karışık!

Selam!

Kurabiyelerim hoşgeldiniz!

Hadi bakalım...

İYİ OKUMALAR...
👽👽👽👽👽👽👽👽👽👽👽👽👽
Ebrar'ın gözlerinden yaşlar akıyordu usulca...Yanına gidip boynuna doladım kollarımı o da ellerini belime koydu ve beni sıkı sıkı tutup yüzünü omzuma gömerken ağlaması şiddetlendi.Bende usul usul ağlamaya başladım.Ama ne için ağladığımı bilmiyordum.Tek bildiğim canımın çok yandığıydı...

Ebrar benden ayrılıp gözlerini sildi.Bende aynısını yaptım.Ediz'in verdiği kolyeye acıyla baktı ve hırkasının cebine tıkıştırdı.Evden alelacele çıktığı belli oluyordu.Üstünde sadece bir hırka vardı.Bana baktı ve;
"Sen..." dedi burnunu çekip;"Neden ağladın? Bişey mi oldu? Kolay kolay ağlamazsın kardeşim..." dedi.Biraz düşündüm.Ne olduğunu ben bile bilmiyordum ki...Ama birine anlatmak zorundaydım.Bu kişinin de Ebrar olması gerektiğini düşünüp;
"Ebrar bize gelsene." Dedim.Bir süre yüzüme baktı.Neler olduğunu tartar gibiydi.
"Tamam.Annemi arayıp sizde kalacağımı söyleme cesartinde bulunursun." Deyip omuz silkti ve apartmana girdi.Küçüklükten beri birbirimizde kalırdık ama yine de annelerimizden izin almazsak rahat edemiyorduk.

Bende daha fazla kıçımın donmasını istemediğim için kendimi apartmana attım.Merdivenleri koşarak tırmandım.Ebrar botlarını çıkarıp içeri geçince bende kendimi eve attım.Ve kapıyı kapatıp kilitledim.Ebrar odamın kapısını açar açmaz küçük bir çığlık attı.Neden çığlık attığını tahmin ediyordum.
Büyük ihtimalle Tunay'ı görmüştü.Güldüm ve;
"Kanka anlatacağım.Geç sen." Dedim.Tunay oturmuş kitap okuyordu.Onun yaşlarında çocuklar normalde şuan evcilik falan oynuyorlardı büyük ihtimalle.Mesela Çiğdem.

Tunay'a yaklaşarak;
"Tunay?" Dedim.Bana öldürecekmiş gibi bakınca tırsmadım değil valla.Gülümsedim ve;
"Tunaycığım bu Ebrar." Dedim.Tunay Ebrar'a bakarak gülümsedi.Ebrar ona el salladı.
"Merhaba Tunay!" Dedi.Tunay güldü ve bana baktı;
"Kitap okumanı bölücem tatlım ama bizi biraz yalnız bırakır mısın?" Dedim.Kafasını usulca salladı ve odadan çıktı.
Ebrar bana bakarak;
"Çisem o taş çocuğun akraban olmadığına eminim." Dedi hayretle.Göz devirdim ve;
"Gömmeseydin iyiydi kanka." Diyip kendimi yatağa attım.Ebrar da kendini pofuduk koltuklardan birine atarken;
"Neyse.Önce annemi ara.Sonra herşeyi baştan anlat.Meriçle neler oldu?" Dedi.
Yutkundum ve;
"Anneni arayayım anlatıcam." Dedim. Telefonumu alıp Semra teyzenin numarasını tuşladım.
"Alo? Semra teyzem! Nasılsın?" Dedim.
"Sadede gel Çisem.Zaten işim başımdan aşkın! Ebrar da yok ortalıkta.Telefonunu evde bırakmış.Ulaşamıyorum." dediğinde;
"Heh Işte! Bende ondan aradım.Ebrar bugün bizde kalabilir mi?"
"Olmaz kızım.Evi bok götürüyor!"
"Ya vallaha sonra beraber temizleriz biz evin her köşesini Ebrarla.Bugün kalsın Lütfen." Ebrar bana gözlerini büyüterek bakıyordu.
Omuz silktim ve Semra Teyzeyi dinlemeye devam ettim.
"Offf! Tamam Çisem! Kalsın.Şımarmayın sakın.Annene selam söyle.Yarın öğlen kahve içmeye gelicem.Haberi olsun." Dedi.
"Tamam Teyzem! Görüşürüz." Diyip telefonu kapattım.Başımı kapıdan uzatıp;
"Aaaaannneeeee! Yarın Semroş çay içmeye gelicekmiş sanaaa!" Diye bağırıp içeri geçtim.

Tekrar yatağa atlayıp Ebrar'a diktim gözlerimi.Bana merakla bakıyordu.Derin bir nefes aldım ve olanı biteni anlattım.Ebrar arada güldü,arada sinirlendi bazen üzüldü.
Tunay'ın başına gelenleri öğrendiğindeyse en yaratıcı küfürlerini sıralamıştı.
"Öyle işte kanka.Anladığın Aras beni değil,
Çiler'i seviyormuş...Hayır anlamadığım neden canım yandı Ebrar? Neden kalbim paramparça oldu?" Dedim tekrar gözlerim buğulanırken.Ebrar sıkıntılı bir iç çekti ve;
"Çisem...Belki sen bunu asla kabul etmeyeceksin ama...Sen...Aras'a aşıksın..." dediğinde gözümden akan yaşlar daha hızlı akmaya başladı.Bende bunu duymaktan korkuyordum işte...
"Istemiyorum Ebrar...Aras'ı sevmek istemiyorum! Nedenini bilmiyorum ama istemiyorum işte!"
"Ben bilemem Çisem.Anlattıklarının tek göstergesi ona aşık olma olasılığın tatlım." Dedi.