𝐥𝐞𝐭 𝐦𝐞 𝐤𝐧𝐨𝐰//지민√

Chapter 22

Γυρνάω και βλέπω τον Mark?

Εγώ-Εσύ μας έλειπες τώρα...ψιθύρισα

Mark-Κοίτα έχω καταλάβει ότι δεν με συμπαθείς και δεν με νοιάζει.Ξέρω τι έγινε με την Υ/Ν και σε καταλαβαίνω το έχω πάθει και εγώ.

Εγώ-Εννοείς πως εσύ εί-

Mark-Γίνετε να μην την ερωτευτείς? Για την Υ/Ν μιλάμε.Που όσο σκληρή και να δείχνει τόσο πιο γλυκιά και καλή είναι.

Εγώ-Αλλά γιατί δεν έκανες την κίνηση να της το πεις?

Mark-Γιατί ήξερα ότι θα την πλήγωνα...

Εγώ-και αποφάσισες να είστε φίλοι και ευτυχισμένοι παρά μαλωμένοι και πληγωμένοι...

Mark-Αυτό ακριβώς!Και επίσης έχω μάθει να το κρύβω καλά για αυτό δεν το έχει μάθει.

Εγώ-Χαχα εγώ δεν θα μπορούσα να το κάνω με τίποτα αυτό...αλλά...

Mark-Αλλά?

Εγώ-την πλήγωσα τόσο πολύ που πλέον με μισεί.

Mark-Κοίτα την Υ/Ν την ξέρω καλά όσο και να την πλήγωσες θα σε συγχωρέσει και ξέρεις γιατί?

Εγώ-Γιατί?

Mark-Γιατί σε αγαπάει όσο τίποτα άλλο σε αυτόν τον κόσμο.

Εγώ-Πως το ξέρεις αυτό?

Mark-Όταν μου μιλούσε για εσένα μπορούσες να καταλάβεις μόνο από τον τόνο της φωνής της πόσο απεγνωσμένα προσπαθούσε να βρει τι λάθος έκανε.

Εγώ-Πω ρε φίλε γιατί πρέπει να είμαι τόσο ηλίθιος?! (ΣΥΓΝΩΜΗ JIMIN-ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ😢💕💕)

Mark-Ρε 'συ ηρέμισε στο κάτω-κάτω δεν φταις μόνο εσύ φταίει και αυτή που δεν σε άφηνε να της μιλήσεις.

Εγώ-Εδώ κάνεις λάθος φίλε μόνο εγώ φταίω αυτή δεν φταίει σε τίποτα! Του είπα τονίζοντας το 'τίποτα'

Mark-Ένα σου λέω μόνο.Πήγαινε βρες την πριν να είναι πολύ αργά!

Εγώ-Έχεις δίκιο! Σε ευχαριστώ! Του χτύπησα φιλικά τον ώμο και έφυγα.

Έτρεξα προς την πλευρά από όπου έφυγε η Υ/Ν και ξεκίνησα να περπατάω γρήγορα με την ελπίδα ότι δεν έχει πάει άκομη σπίτι της.

Αλλά η τύχη δεν ήταν ποτέ με το μέρος μου...

Πήγα μέχρι το σπίτι της και δεν την βρήκα πουθενά.Χτύπησα το κουδούνι του σπιτιού της αλλά δεν μου άνοιξε.

Εγώ-Υ/Ν? ΕΙΣΑΙ ΜΕΣΑ?

Καμία απάντηση.

Άρχισα να αγχώνομαι και να ανησυχώ.