Busan...
Kiminin hayallerinin kiminin de cehenneminin şehri.. Açıkçası bu şehirden nefret ediyorum.Her gün babamdan yediğim dayaklar iş yerinde patronumun ve gelen müşterilerin sözlü tacizleri , birbiri ardına su gibi giden içkiler ve daha binlerce pislik şey.Hepsi bu şehirde.
Evet Babamdan dayak yeme meselem yeni değil kendimi bildim bileli sürer bu zavallı annemde en sonunda bu dayaklara dayanamayıp benide bırakıp kaçmıştı bu ev diye adlandırdığımız harabeden.Ben ise bi şekilde büyümüş 17 yaşıma gelmiştim işte.Babamın zoruyla ve aç kalmamak için bir iş bulmuş okumayıda çoktan bırakmıştım.İşten eve geldiğimde babamın sarhoşken dağıttıklarını toplayıp sonra yemek için birşeyler ayarlayıp odama geçmekle geçiyordu günlerim.Ha yanlış anlaşılmasın ben yemiyordum yemek babam hergün eve başka bir kadın getirir onunla birlikte yerdi hazırladıklarımı.
Sonrası ise malûm.
İşte böyle benim hayatım...Ben Kim Yerim 17 yaşına kadar bir ölü gibi yaşamış ve gelecekte de ölmeyi bekleyen ruhsuz kız..
Selam çukulatalarım 💞💝 Yepyeni bir jungri hikayesi ile karşınızdayım.Açıkcası aklımda güzel bir kurgu var umarım güzelce aktarabilirim size.Gelecek bölümlerde görüşmek üzere vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin..💘💝
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HOLD MY HAND [ JUNGRİ ]
Short Story" Biz iki aptal boğulmuş ruhlarımıza nefes aldıran birbirimizi bulmuştuk." "Jeon Jungkook"