HOLD MY HAND [ JUNGRİ ]

~16~

Medya ile okursanınız sevinirim
İyi okumalar 💝💘

-----Yerim-----

Sonunda sabah olmuştu.Gece sürekli uyanmıştım heyecandandı sanırım

Kalkıp elimi yüzümü yıkadım babama baktığımda salona sızmıştı her zaman ki gibi.

Onu umursamayıp odama geçtim ve geceden hazırladığım giyisilerimi giydim Wendy abladan aldığım  makyaj malzemeleriyle yüzümdeki geçmeye yüz tutmuş morlukları kapattım ve birazda ruj sürdüm.

Saate baktığımda çoktan 1 buçuk olmuştu.Odadan çıkıp babama baktım uyanmış boş gözlerle bana bakıyordu

- Nereye gidiyorsun da bu kadar süslendin ?

-Arkadaşımla buluşacağım Baba

-Hiçbir yere gidemezsin eve kadın gelecek şuraları topla ve biraz yiyecek birşeyler ayarla

-Orospularla iyi görünmek için ne evi toplarım nede yemek hazırlarım gidin başka bir yerde yiyin ne halt yiyorsanız !!!

Babam olacak o herif biranda kalkıp elindeki içki şişesini kafama atmıştı
Yediğim darbeyle birlikte kendimi yerde buldum

-Sen kim oluyorsunda bu lafları edebiliyorsun bana piç kurusu !!

Bana yüzlerce küfür ederek saçlarımdan tutup kaldırdı ayağa.

Beni sürükleyerek evin dışına kapıya çıkardı.Hem ağlıyor hemde çığlık atıyordum bana yardım edin diye

Ama duyanlar sadece izlemekle yetiniyorlardı.Ben bağırdıkça babam daha çok vuruyordu yüzüm kanlar içinde kalmıştı artık yardım istemektense babam olacak o herife küfürler savurmaya başlamıştım

Karnıma attığı tekmeyle kendimi yerde buldum artık insanları bile bulanık görüyordum.

Sonra biranda babam olacak o herifin acı çığlığını duydum.Görüşüm bulanıklaştığı için tam ne olduğunu göremiyordum ama birinin beni dayaktan kurtardığını ve babamı dövdüğünü anlamıştım

Kendimi biraz daha zorlayarak sesin geldiği tarafa doğru döndüm ve beni  kurtaranın Jungkook olduğunu gördüm.

O anki hislerimi nasıl anlatabilirim yada nasıl kelimelere dökebilirim bilmiyorum..

Çokça utanç , minnet , sevgi ,mutluluk  ve ağlama isteği...

Evet hepsini biranda yaşıyordum o an
Zar zor kendimi toparlayıp Jungkook'un elini tuttum.Gözlerini bana çevirince ruhumun boğulduğunu hissettim..

Beni kaldırıp kucağına aldı ve yürümeye başladı.Yüzümü boynuna gömüp acizliğime ve fiziksel acıma ağlamaya başladım.

Ne kadar yürüdü nereye yürüdü hiç farketmemiştim bile.

Beni bir deniz kıyısına götürdü ve kayalıkların birine çokça dikkat ederek oturttu.

Artık ağlamıyordum ama yüzümdeki kanların aktığını hissediyordum.
Jungkook'un yüzüne bakamıyordum
Çünkü eğer bakarsam tekrar ağlayacağımı biliyordum

Hiçbirşey demeden ayağa kalktı ve bize yakın bir yerde görülen markete doğru yürümeye başladı

Denize doğru dönüp gülmeye başlamıştım evet gülüyor hatta kahkaha atıyordum.Sinirimi boşaltma yöntemim buydu benim.Hem ağlıyor hem de gülüyordum işte  aptalın tekiydim ben.

Denize bakıp boğulmuş ruhumu hissettim.Jungkook'un tek bakışıyla boğulan yada tek bakışıyla yeniden hayat bulan ruhumu...

Kurtarıcım dediğim insan bugün gerçek anlamda kurtarıcım olmuştu bugün ruhum yeniden ölmüştü ama bedenimi kurtarmayı başarmıştı Jungkook.

Buluşmak istediği kızı almaya gittiğine bu manzarayla karşılaşmayı beklemeyeceğine eminim.

Ben bunları düşünürken Jungkook elinde poşetle gelip yanıma oturdu
Ellerini çeneme koyup yüzümü kendine çevirdi.Öylece gözlerine kilitli kalmıştım bana hayat veren gözlerine,aşık olduğum adamın gözlerine...

İnce damarlı parmaklarıyla eline aldığı yara bantlarını yüzüme bir bir incitmeye korkarak yapıştırmaya başladı.

O an farketmiştimde hayatımda ilk kez biri beni incitmekten korkmuştu..

Jungkook beni kendine çekip sıkıca sarıldı kulağıma
-Boğulmuş ruhunu yeniden yaşatmak yada tamamen öldürmek istersen her ikisinde de yanındayım.
Çünkü biz farklı değiliz...

Söylediği bu sözler ta iliklerime kadar titretmişti beni.

Kader denilen şey bizi bilerek birleştirmişti.

Biz ; iki aptal boğulmuş ruhlarımıza nefes aldıran birbirimizi bulmuştuk...

Jungkook beni bilerek bulmuştu.Beni o halde gördüğünde bile bir an bile düşünmeden kurtarmıştı beni.

Biz birbirimizi bulmuştuk.O an ne fiziksel ne de başka bir acıyı hissettim Jungkook'un sıkıca sardığı kollarına karşılık olarak bende doladım kollarımı ona sanki bir daha hiç bırakmıyacak gibi...

Onun neler yaşadığını neler kaybedip neler kazandığını bilmiyorum ama ne yaşadıysa yaşasın şimdiki gibi sımsıkı sarılacağım ona..

Boğulmuş ruhlarımızı yaşatmak için birbirimize tutunacaktık biz.

Ya birlikte yanacak yada birlikte yaşayacaktık...

-----------------

Merhabalar sevdicekler umarım beğenirsiniz özellikle bu bölümü yorumlamanızı bekliyorum öpüldünüz 😌