HAYALLERİNİ ARAYAN KIZ

1

'Zehra' ismi 'Mislina' ile değiştirilmiştir. Unuttuğum yer varsa affedin.

Kırık dökük eve baktım. Burası bizim evimizdi. Ne oldu anlamamıştım. Son gördüğüm annemin dehşet dolu bakışları ve bağırışıydı.

"Dışarı çık kızım! Koş!"

Onun dediklerini hep yapmıştım. Sözünü dinlemezsem çok üzüleceğini bilirdim. Bu yüzden kendimi dışarı atmıştım. Sonrası bu.

"Küçük kız?" Arkama dönüp bana seslenen kişiye baktım. Yanıma geldi, dizlerini kırıp benim hizamda durdu.
"Adın ne senin bakalım."

"Mislina."

"Çok güzelmiş ismin... Kaç yaşındasın?"

"Döyt."

Beni kucağına aldı.
"Seni bir yere götüreceğim. Senin yaşında bir sürü arkadaşın var orada."

"Ben gitmek istemiyoyum. Annemi istiyoyum."

"Ama annen de gelecek oraya. 'Siz gidin ben gelirim' dedi bana."

"Geyçekten öyle mi dedi?"

"Evet. Biz fazla oyalanmadan gidelim."

"Tamam."

Büyük siyah bir arabaya bindik. Bir süre yolları seyrettim. Araba büyük bir bahçesi olan bir apartmanın önünde durdu. Arabadan inince kadın beni, içeride bize bakan başka bir kadının yanına getirdi.
"Annem ne zaman geyecek?"dedim merakla.

"Bilmiyorum tatlım. Dua et kısa süre içinde dönsün."dedi. Arabaya geri bindi. Araba gidince kadın beni bahçeye girdirip kapıyı örttü.
"Bir süre misafirimizsin. Tamam mı?"

Başımı olumlu anlamda salladım.
"Aç mısın?" Başımı sağa sola salladım."İyi oyna burada."dedi. Binaya doğru yürüdü. Bahçede oynayan, benim yaşlarımdaki kızlara baktım. Onlar da mı annelerini bekliyordu?

"Anne burası neresi?"
Duyduğum sesle kapıya döndüm. Benim yaşlarımdaki küçük bir çocuk annesine bakıyordu. Elini sıkıca tutuyordu.

"Burası annesi babası olmayan kızların kaldığı büyük bir ev oğlum."

Hâlâ çocuğa bakarken gözlerim doldu. Ne dedi o? Annesine kaydı gözlerim. O da bana bakıyordu.

Annesi babası olmayan kızlar...

"Merhaba."dedi buraya doğru yürürken.

Onlar dışarıda ben içeride. Anlamsızca o çocuğa karşı kıskançlık duymaya, kadına kin beslemeye başlamıştım.

Hızla arkama dönüp koşmaya başladım.

O an tattım hayatımın en büyük acısını...

...

Saçımın kökü çok ağrıyordu.
"Bırak!"dedim çaresizce, saçlarımı çeken kıza. Beni umursamadan saçlarımı çekiyordu, daha fazla dayanamayarak ağlamaya başladım."Bıraksana. Acıtıyorsun."

"O yüzden çekiyorum ya geri zekalı."

Ettiği hakaretle daha şiddetli ağlamaya başladım.

"Beni iyi dinle! Burada benimle iyi geçineceksin. Ne dersem yapacaksın! Duydun mu?"diye bağırdı. Saçlarımı bıraktığında daha ben rahat bir nefes alamadan omuzlarımdan itmesiyle kendimi sert zeminde buldum. Yerimden kalkamadım bir an.
Kız yatakhaneyi terk ederken diğerleri de onun arkasından çıktı.
Kimse kalmadı koca odada. Zorlukla dogrulup oturdum. Hıçkırarak ağlamaya başladım.