3 keer is scheepsrecht

1.2

We schoven aan het gezellige tafeltje. Met een zijde zachte tafel laken was het opgedekt. De gekleurde glazen voor de sapjes stond op tafel  gereed en een zout-peper rekje ernaast. Om het hele plaatje compleet te maken stond er in het midden een fleurige bloem. Die zorgde voor een knus welkom gevoel. Gek genoeg voelde ik me al veel  beter. Ik voelde me niet meer zo benauwd en vastgeklampt aan mijn bed. Ik keek naar de schilderijen die hingen aan de muur. Het viel me op dat ééntje scheef stond. Oh wat had ik de neiging om op te staan en het recht te zetten. "Tesliem" Zei Layla zacht. " Ja schat" reageerde ik terug. " Ik maak me een beetje zorgen om je, gaat het wel goed?" Zei ze haast onverstaanbaar, terwijl ze mijn blik vermeed. Even kruisde onze blikken, waarna ik vol akwaredness weg keek. " Eh ja, why?" Vroeg ik. " Je bent zo afwezig Tesliem." " Oh ja het weer maakt je zo vermoeid" Gebruikte ik als smoes. Wanneer ze zo meelevend was en zo zacht, voelde ik me steeds meer schuldig, alsof ik haar onrecht heb aangedaan. Maar ik heb toch niks gedaan vroeg ik mezelf af. " Ik snapje je" Zei ze. Snel verscheen er een glimlach op haar gezicht. Die mijn hart tot rust bracht. " Hoe is het bij jou verder?" " Ja ach je kent het. Gewoon het zelfde als altijd" Ze vermeed mijn blik voor de tweede keer. Iets klopte er niet. " Zeker?" Vroeg ik haar. " Tes " Zei ze. Even was het stil. " Ik denk dat het klaar is met mij en Zayn." Ik schrok. Dat waren woorden die ik nooit uit haar mond had verwacht te horen. Even maakte mijn hart een slag extra. ' Kalmeer  jezelf.' Sprak er een stem in mijn hoofd. ' Er is niks aan de hand, je maakt jezelf gek' Ging het door. Een schrokkende uitdrukking verscheen er op mijn gezicht. "Maar, hoezo?" Vroeg ik haar. ' Hypocriet' ging het andere stemmetje het gevecht aan. Even schudde ik ongezien mijn hoofd. En negeerde de stemmetjes in mijn hoofd. "Het is nog niet officieel, zei ze. Maar ik overweeg het wel om het uit te maken. Hij is continu alleen met zichzelf bezig. Heledag is hij met zijn vrienden. En je weet wel met wat voor tuig hij omgaat. Dat zijn niet echt bepaald lieverdjes. Ik weet wel dat hij een totaal ander persoon is. Maar toch, hij laat niks meer van zich weten en ik ben er gewoon klaar mee. Ik geef zoveel om die jonge maar mijn liefde voor hem is zo goed als verloren." Ik stond verbijsterd. Ik kon het niet geloven. Mijn ogen vulde zich met tranen. "Ik snap je." Ik kon het niet weerhouden om een traan over mijn wang te laten rollen. " Ik wist het wel " Zei ze. "Vertel nou maar. Je weet toch dat je alles bij me kwijt kan.. "  Zei Layla. Even. Voor heel even twijfelde ik er aan om het haar toch te vertellen. Ze was notabene mijn vriendin. En ze wist zelf toch ook wel dat ik beste vrienden was met haar vriend. Ik kon het toch wel kwijt aan haar. Maar is het dat niet raar dat ik huil om haar geliefde.. Zo vreemd. Ik veegde mijn traan weg  en probeerde mijzelf er onder uit te halen. "Niets het is gewoon, dat.. Ik weet niet" Zei ik onduidelijk. Ja hoe ga ik mezelf hier nou uit redden dacht ik bij mijzelf. "  Een knappe jonge man kwam naar onze tafel lopen. "Dames, kan ik jullie bestelling opnemen?" Vroeg de bediende. Hij kwam als geroepen. " Eh doe mij maar een Cappucino en het medium ontbijt." Zei ik. Ik gaf de beurt aan Layla. " Voor mij precies het zelfde." Zei ze. " Goed, komt er aan. Willen jullie misschien een detox sapje van het huis?" Vroeg hij beleefd. " Even keken Layla en ik elkaar aan. En namen ook het detox sapje. Hij noteerde het een en ander op zijn notitie blok en glimlachte even. Hij knikte met zijn hoofd en verliet onze tafel. Direct erna veranderde ik van onderwerp. Maar Lalya is niet achterlijk. " Tesliem, wat is er?" Vroeg ze dit keer met een serieuze blik.

** Ik hoop dat het tot nu toe een leuk verhaal is ☺️ Als er actieve lezers zijn, reageer dan even. Dan weet ik dat er stille lezers zijn.
Liefs _Blueberry **