Soms maken keuzes in je leven wegens die leiden tot jou bestemming. Soms maken keuzes jou tot de persoon die je moet worden. Zo geldt dat ook voor Tesliem. Een prachtige, wijze dame die als een dwalende door het leven gaat, alleen omdat haar actie...
Naarmate de weken voorbij vlogen kreeg ik steeds meer de drang om Zaynedinne te contacteren. Hij was notabene mijn beste vriend. Ik pleegde een telefoontje en niet veel later pakte ik mijn spullen in mijn tas. Iets in mij gaf mij een goede gevoel. Bij het idee dat ik hem een handje hielp. Om hem weer een duw te geven in de juiste richting. Ik besefte ook wel hoe zwaar hij het had met Layla en alle andere toestanden. Ik vond het al knap dat hij zich daar zo voor openstelde. Ik had een aantal dagen geleden met hem een gesprek aan de telefoon. Hij vertelde me alles. Het voelde net als van ouds. Ik ben van plan hem te helpen. Te sturen en hem te steunen. Ik vroeg mij alleen af of hij er lering uit heeft getrokken.
Ik stapte de auto van mijn broer Badr in. Gelijk rook ik een sterke geur van sisha. Pff. Zuchte ik. Ik deed een raampje open en starte de auto. Zo handig, als je een broer hebt met een auto. Ik reed weg en zette de radio aan. 10 minuten later was ik aangekomen in de staat van Zaynedinne. Ik parkeerde de auto netjes voor de deur. Ik stapte uit, deed de auto op slot en liep naar zinn huis. Ik stond voor zijn deur. Een beetje zenuwachtig was ik wel. wat ik bijzonder vond, gezien er niets was om zenuwachtig voor te zijn maar goed. Ik wachte even tot er open gedaan werd en na dat ik al een lange tijd buiten stond beloot ik te vertrekken. Maat net wanneer ik mij wou omdraaien hoorde ik de sleutel door het sleutel gat. "Tes?" Zei hij vol verbazing. Ik keek hem even aan en glimlachte. "Sukkel" zei ik, terwijl ik hem een stomp in zijn schouder gaf. Hij schonk mij een zijn schuine glimlach en ik weet dat hij diep van binnen heel blij was mij te zien. Hij liet mij binnen. Ik deed mijn schoenen uit en hing me jas op. "Jallah ga je snel aankleden." beveelde ik hem. "Aankleden? Vroeg hij mij verward. " we gaan carte" zei ik. "Nu?!" Vroeg hij me. "Nee volgende week. Jallah opschieten!"
Perspectief Layla.
Ik had het een plekje gegeven. Dat Zaynedinne voorgoed uit mijn leven was. Ik kon er mee dealen. Ondanks dat ik hem nogsteeds onwijs miste. Ik probeerde afleiding te zoeken door te doen wat ik leuk vind. Mijn passie lag in het ontwerpen van kleding. Ik kon hier zo gelukkig van worden. Het bracht mij helemaal tot kalmte en ik kon mijn emotie uiten ondanks dat ik niks zei.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
En daarnaast was ik ook vaak met Tesliem gaan afspreken. Dat deed me ook goed. Het is een schat van een meid die me altijd weet op te fleuren. Ze was zo lief voor me en begripvol. Ik had af en toe schuldgevoel bij het feit dat ik de relatie tussen mij en Zaynedinne heb verbroken, maar ik hield niet alleen hem Voor de gek. Ook mijzelf. Ik weet wel dat Zayn en Tes nog contact hebben met elkaar, het raakte me wel. Ach ze zijn net broer en zus die twee. Ik kan niet verwachten dat zij hun vriendschap op het spel zetten vanwegen mij, maar ergens in mijn hart deed het mij verdriet om te zien dat hij zoveel tijd besteed aan iemand anders, niet dat ik nog gevoelens voor hem had, totaal niet. Maar toch. Het deed mijn hart verdriet.
Ik heb het ook niet helemaal kunnen verwerken, heb ik het idee. Voor mij was het ook lastig. Ik had het gevoel dat ik zo minderwaardig was vergeleken met zijn andere contacten. Wanneer ik keek naar andere stelletjes werd ik zo jaloers. Want dat had ik niet. Ik moet ook niet zoveel zeuren en gewoon mijn leven weer op de rails zien te krijgen. Ik moer het laten varen. Ik zie wel waar het schip strand
