The Best Prince (Kim Taehyung ff)

Hoofdstuk 5

Dit was misschien wel het stomste idee wat ik ooit heb gehad. Waarom zou ik Jungkook dan ook willen helpen? Ik heb nog nooit iemand willen helpen, maar met Jungkook is het anders. Ik mocht hem meteen en ik heb het gevoel alsof ik hem moet helpen.

Ik liep door de gangen heen, de kraag van mijn jas hoog opgestoken. Deze kleding hing in mijn kast. Dit was de eerste keer dat ik blij was met die kleding. Ik viel totaal niet op. Ik liep snel en ik kwam al snel aan bij de deur van Jungkook's  kamer.

Ik klopte zachtjes op de deur. Even later hoorde ik voetstappen. De deur werd zachtjes geopend en Jungkook stak zijn hoofd om de deur heen. Zijn haar stak alle kanten uit en ik wist zeker dat ik hem had gewekt.

"Sorry voor het wekken." grinnikte ik.

"Waarom ben je hier?" vroeg Jungkook terwijl hij in zijn ogen wreef.

"We gaan het kasteel uit." Ik liep al van hem weg en hij volgde me onmiddellijk. Hij was meteen klaarwakker.

"Bedoel je dat we de stad in gaan." Hij liep achter me en hij had moeite om mijn snelheid bij te houden. Ik knikte.

"Meen je dit? Je bent echt geweldig!" Jungkook klonk ontzettend blij.

"Weet je misschien een uitgang?" vroeg ik.

Jungkook keek verbaasd. "Nee, als ik die had geweten had ik natuurlijk al veel eerder het kasteel uit geweest."

Ik grinnikte. "Ow ja, sorry." Ik kreeg een idee. "We moeten gewoon uit een raam klimmen." zei ik.

Jungkook keek alsof ik gek was. "Heb je dat nog nooit eerder geprobeerd?" vroeg ik.

Hij schudde zijn hoofd. "Is eigenlijk best wel een goed idee." zei hij. We liepen richting mijn kamer, omdat daar een balkon was.

Toen we op het balkon stonden keek ik bedachtzaam over de rand. "Voor iemand die dit nog nooit heeft gedaan kan dit best wel een moeilijke muur zijn." zei ik.

"Dat maakt niet uit, het lukt vast wel." Hij was al over de rand van het balkon geklommen. Hij was zo enthousiast.

Ik klom hem zo snel mogelijk achterna. Ik denk dat ik lang in de cel zou zitten, als ze morgen de prins aan de onderkant van mijn balkon zouden vinden.

"Doe voorzichtig." zei ik. Ik ben nog nooit zo beschermend over iemand geweest. Even later stonden we beiden op de grond.

Nu moesten we nog langs de bewaking zien te glippen. We liepen naar de muur en keken omhoog. De muur was zeker zeven meter hoog en het zag er niet naar uit dat er veel grip op de stenen zat.

"Daar is een boom." Jungkook wees naar de boom die dichtbij de muur stond. Hij begon er heen te lopen en klom snel de boom in. Hij wenkte mij. Ik liep naar de boom toe en begon ook te klimmen.

Al snel stonden we bovenop de rand van de muur waar we naar beneden keken. "Hier staat te veel bewaking, kom mee." zei ik.

(Jisoo POV)

Ik schrok weer wakker uit een nachtmerrie. Het was altijd dezelfde nachtmerrie. Ik stond op uit het bed en ging in de vensterbank zitten.

De maan scheen heel helder vannacht. Ik dacht na over alles wat er op dit moment gaande was. Ik moest trouwen, maar er was maar één persoon waarmee ik wilde trouwen.

Seokjin, maar het was niet mogelijk. Jin kwam uit een ander koninkrijk en begon hier als een gevangene. Mijn ouders kwamen er al snel achter dat Jin onschuldig was, ze waren bang dat hij misschien een spion was.

Maar de prinses kon natuurlijk niet trouwen met iemand uit een ander koninkrijk. Mijn ouders hadden hem een baan gegeven, waar hij erg blij mee was.

Al snel spraken Jin en ik af, wanner hij vrij was. We vonden elkaar leuk, maar we wisten dat er geen toekomst in zat.

Ik zuchtte en staarde uit het raam. Ik keek naar de muur. Plotseling zag ik iets bewegen. Ik keek beter en de wolk die de maan afdekte verdween. De maan was weer helder en ik zag dat er twee personen op de muur zaten.

Ik herkende ze beide uit duizenden. Mijn broertje en Kim Taehyung. Ik wist alle uitgangen van het kasteel en ik had ze altijd geheim gehouden voor Jungkook, omdat ik bang was dat hem iets zou overkomen. Hij was altijd zo roekeloos.

Maar nu was Taehyung Jungkook uit het kasteel aan het halen. Ik rende naar de uitgangen. Ik ging Jungkook terughalen.