Hoofdstuk 8

94 14 10
                                    

(Taehyung POV)

"Wat deed je?" riep Jisoo, bijna meteen nadat ze haar ogen opende. En Jisoo was terug... Deze Jisoo was al meteen minder leuk dan de bewusteloze Jisoo, die praatte tenminste niet.

Jisoo keek me nog steeds aan, maar ik zei niets. Wat had ik kunnen zeggen?

"Moet je geen dank je wel zeggen, of zo?" vroeg ik.

"Waarvoor?" Vroeg Jisoo bruut.

"Nou ja," begon ik nonchalant. "Heel toevallig heb ik je gered."

Jisoo keek me aan alsof ik gek was. "Pardon?" zei ze verbaasd.

"Je hoorde me." zei ik arrogant.

"Als jij Jungkook niet had gejat, dan had je me niet eens hoeven redden!" riep Jisoo. Dit was de eerste keer dat ze zonder alle beleefdheden praatte en heel eerlijk gezegd, dit klonk al een stuk beter.

"Het was geen jatten." zei ik, maar toch voelde ik me een beetje schuldig.

"O nee?" Jisoo ging rechtop zitten. "Hoe wilde je het dan noemen? Au!" Jisoo greep plotseling naar haar hoofd.

"Wat is er?" vroeg ik snel. Ik merkte dat ik toch bezorgd om haar was, ook al wilde ik het niet.

"Gewoon een beetje duizelig." zei Jisoo alsof het niets was.

"Ga maar weer liggen." zei ik, terwijl ik haar weer naar beneden drukte. Jisoo gehoorzaamde, maar leek niet tevreden.

"Waarom zou het jou eigenlijk iets kunnen schelen?" vroeg ze nijdig. "Je haat me."

"Klopt." zei ik.

"Waarom heb je me überhaupt gered? Had je niet liever gewild dat ik gewoon was verdronken?"  vroeg ze.

Ik schrok, maar ik liet het niet merken. "Het spijt me dat ik niet de perfecte persoon ben om u te redden, prinses." zei ik sarcastisch, terwijl ik een buiging maakte. "Voortaan zal ik wel gewoon wachten tot er iemand anders is om u te redden." Ik liep naar de deur en opende hem.

"Taehyung?" vroeg Jisoo plotseling. "Ga je nu gewoon weg?" Ze klonk een beetje angstig, zo had ik haar nog nooit gehoord.

"Hoezo, heb je liever dat ik blijf?" Ik draaide me om en wilde naar haar grijnzen, maar haar gezichtsuitdrukking stopte me. Ze keek ontzettend bang.

"Wat is er aan de hand?" vroeg ik voorzichtig.

Ze schudde haar hoofd. "Ik weet het niet." zei ze zachtjes. Ze zag er zo breekbaar uit, ik wilde bijna naar haar toe lopen om haar te knuffelen.

Wat dacht ik nou weer? Ik kon beter gaan...

Ik liep de deur uit. "Taehyung?" hoorde ik weer, maar deze keer negeerde ik het.

The Best Prince (Kim Taehyung ff)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu